درگرامیداشت اول مه

درگرامیداشت اول مه

با اتحاد طبقاتی کارگران جهان علیه نظام سرمایه داری

 

اول مه روز جهانی کارگران فرا رسید. نظام گندیده سرمایه داری کماکان در کشمکش بحران اقتصادی، سیاسی دست و پا میزند و برای برون رفت ازآن، از هیچ توحش و ستمی ابائی ندارد. اکثریت شهروندان در فقر و بیکاری، بیخانمانی و ناامنی اجتماعی بسر میبرند. جنگ و خانه خرابی، اجبار به کوچ و پناهنده شدن به مکان ناامن دیگرعاید میلیونها انسان بی پناه شده تا دولتهای امپریالیستی برای کسب  قدرت و نفوذ بیشتر اقتصادی و سیاسی در مقابل هم قد علم کنند.

همان مطالباتی که دهها سال پیش در مقابل کارگران و زحمتکشان دنیا قرار داشت، کماکان برجای خود باقی است. کسب یک زندگی انسانی با مزد مناسب، ساعت کار کمتر، امنیت کاری و اجتماعی، آموزش و درمان رایگان، از میان بردن استثمار، ستم، تبعیض و ...  درسرلوحه مطالبات ریز و درشت طبقه کارگر و اکثریت مردم جهان است.

ما نمی خواهیم زیر خط فقر بمانیم

بیانیه کانون کارگران سوسیالیست

"ما نمی خواهیم زیر خط فقر بمانیم"

اسفند ماه امسال با توجه به اعلام میزان تورم 8،6 درصدی در ایران از طرف دولت روحانی، قرار است شورای عالی کاررژیم اسلامی حداقل مزد کارگران برای سال نود و شش را اعلام کند. محمد باقر نوبخت سخنگوی دولت روحانی در پاسخ به خبرنگاری ایلنا در مورد حداقل مزد سال 96 اعلام کرد دولت طبق تورم تا ده درصد مزد کارگران را افزایش خواهد داد. با توجه به اینکه فقر و فلاکت حاکم بر زندگی اکثریت عظیم جامعه یعنی کارگران و سایر مزدبگیران چنان است  که حتی مقامات رژیم نمی توانند منکر آن شوند (سلمان خدادادی رئیس کمیسیون اجتماعی مجلس اسلامی اعتراف کرد که هزینه ماهانه یک خانوار متوسط شهری کمتر از چهار میلیون تومان نیست) و از همه مهمتر کارگران از تشکل های مستقل و واقعی خود محروم هستند از کدام راه می توان به مبارزه برای افزایش مزد پرداخت، از راه قانونگرایی وانتقاد به رژیم درعدم اجرای ماده 41 و یا از راهی که بر عمل مستقیم کارگری وبرپایی جنبش اجتماعی متکی است، این سوالی است که در مقابل کارگران سوسیالیست قرار دارد.

در سالگرد کشتار جمعی دهه شصت در ایران

امسال در شرایطی سالگرد کشتار هزاران  زندانیان سیاسی دهه شصت توسط رژیم ارتجاعی جمهوری اسلامی در ایران از راه می رسد که این بار اعترافاتی از درون رژیم حاکی ازنحوه کشتار هزاران زندانی  در دهه شصت به بیرون درز کرده است. پخش نوار منتظری و اظهارات جانیان مختلف  عکس العمل جناح های رژیم  را در پی داشت و کار به مجلس ارتجاع اسلامی کشانیده شد.

جنایتکاران حاکم در ایران به اشکال مختلف  دستور کشتار هزاران زندانی سیاسی در دهه شصت را متوجه سمبل ارتجاع یعنی خمینی می کنند تا بتوانند کل دستگاه حاکم را نجات دهند. غیراز اصلاح طلبان درون رژیم که می گویند فراموش نکنید ولی ببخشید، درعین حال نیز جریانی در اپوزیسیون رژیم شکل گرفته که با شعار دادخواهی در تلاش برای به محاکمه کشانیدن "عناصری" از رژیم هستند که  مستقیما در کشتار دست داشته اند و عملا  رژیم حافظ منافع سرمایه داری را از تیر رس جنبش های اجتماعی  انقلابی خارج می سازند. پخش نوارمنتظری و عکس العمل ها ی حول آن در شرایط حاضراتفاقی نیست چرا که طبق آمار خود رژیم صدها هزار نفرکماکان در زندان بسر می برند و طبق آمار جهانی ایران در کنار امریکا و چین بیشترین میزان اعدام را بکار می گیرند. بحران اقتصاد سرمایه داری و به تبع آن بحران اجتماعی در ایران بحران سیاسی درون رژیم را به جایی رسانیده است که حتی برجام و توافق با امریکا و دیگر دولت های پر قدرت سرمایه داری جهانی راه نجاتی برایش در پی نداشته است. دادخواهی از جانباختگان درکشتار دهه شصت تاریخا تنها با سرنگونی  رژیم  وبر بستر یک انقلاب اجتماعی میسر خواهد گردید و این را تجربه مبارزات اجتماعی در کشورهای مختلف به ثبت رسانیده است.

اطلاعیه مشترک به مناسبت 8 مارس، سازمان سوسیالیستهای کارگری افغانستان و کانون سوسیالیستهای کارگری

هیچ جنبشی، بدون حضور اجتماعی زنان درآن، به ثمر نخواهد نشست!

8 مارس امسال همچنان مصادف است با تداوم تبعیض، ستم و استثمار، بی حقوقی و ناامنی اقتصادی و خشونت و آزار سیستماتیک بیشتر بر زنان. با افزایش بحرانهای اقتصادی- سیاسی نظام کاپیتالیستی جهانی که سبب تشدید جنگها و کشمکش بین امپریالیستها و تقویت انواع و اقسام جریانات ارتجاعی و پان اسلامیستی در منطقۀ خاورمیانه شده است، بیشترین قربانیان آن را زنان تشکیل می دهند. سرمایه جهانی با غارتگری و به انقیاد در آوردن کشورهای جهان از طریق تحمیل سیاست های ریاضتی نئولیبرالیستی اجرای خصوصی سازیها برای کسب سود بیشتر با استفاده از سازمان بانک جهانی و صندوق بین المللی پول، فقر و فلاکت روز افزونی را بر اکثریت توده های کارگر و زحمتکش تحمیل نموده است. بیشترین پیامد بحرانهای موجود که با بیکاری و گرسنگی، تعمیق اختلاف طبقاتی، جنگ، کشتار و آوارگی همرا بوده، چهرۀ زشت خود را در کشورهای در حال توسعه و بویژه خاورمیانه با عریانی تمام به نمایش گذاشته است. در این بازار آشفته بازهم این زنان هستند که صورت حساب رقابت بین سرمایه داران را باید به بهای تحمل تبعیض، نابرابری و خشونت وتجاوز جنسی بپردازند. تا کنون هزاران زن و کودک توسط داعش و بوکوحرام به بردگی گرفته شده و مورد تجاوز و خشونت و فجیع ترین اعمال غیرانسانی دیگر قرار گرفته و به قتل رسیده اند و یا هم به عنوان متاع و کنیز در تجارت سکس بفروش رفته اند. طالبان و نیروهای اسلامی دیگر نیز در اشکال گوناگون از زنان و کودکان قربانی می­گیرند و دست به ربودن آنان می زنند و سر از تن قربانیان شان جدا می کنند.

دور جدید یورش وحشیانه رژیم به طبقه کارگر و سطح معیشت کارگران!

تسلیم شدن جمهوری اسلامی در برابر توافقات هسته ای در چهارچوب سیاست های امریکا و دولت های سرمایه داری بمنظور رفع وضعیت بحرانی در ایران است. پذیرش سیاست های جهانی برای دولت، راه استفاده از تسهیلات صندوق بین المللی و تجارت جهانی و ورود سرمایه برای سرمایه گذاری به نفع سرمایه های خارجی را هموار خواهد نمود. سرمایه گذاری در کنار مواد خام و امکانات غنی در ایران نیروی کار ارزان مهمترین عامل سود آوری است. رژیم سرمایه اسلامی مُلزم به تعهداتی است که فضای اقتصادی- سیاسی جامعه ایران را با سرکوب و اختناق بیشتر و به بند کشاندن فعالین کارگری و فعالین و آزادیخواهان سایر جنبشهای اجتماعی بدور از هر اعتراض و اعتصاب و دغدغه ایی تبدیل به جزیره ایی آرام بنماید، که از قبل استثمار شدید کارگران سود  سرمایه داران  را تامین بنماید، و از سویی دیگر هم بتواند  جوابگوی  تعهدات  و  سرسپردگی  خود  در مقابل اربابان امپریالیستی اش باشد. دولت جمهوری اسلامی برای مشروعیت بخشیدن به این  طرح و  برنامه باید  بسیاری   از  کارخانجات  را   تعطیل  نماید  و  بر  صف  متراکم  بیکاران بیافزاید، از پرداخت حقوقهای معوقه چشم بپوشد، که بسرعت این را در دستور کار خود گذاشته و اجراء می نماید. قطعا در مقابل اینهمه اجحاف و  نابرابری در بستر بحرانهای  شدید  اقتصادی –سیاسی  توده های  کارگر  و  زحمتکش ساکت ننشسته و به اعتراض و اعتصاب ادامه می دهند. بهمین دلیل، با بودن اعتراضات کارگری بی شمار در ایران، تشکل های  مستقل  و طبقاتی  کارگری در  این  روند خار چشم سرمایه داری و رژیم اسلامی است. با هدف جلوگیری از ایجاد چنین تشکل هایی  رژیم اسلامی  فعالین ومدافعین آن را تحت انواع فشار و دستگیری و زندان قرار داده و می دهد و اکنون قتل خاموش کارگران و فعالین کارگری زندانی در چنین شرایطی تشدید می شود.

اعتراض و شورش کارگران در مکزیک به خصوصی سازیها

در ماه‌های فوریه و مارس امسال، کارگران راه آهن مکزیک به اعتراض به امر خصوصی سازیها، در برابر تهاجم سیاستهای جهانی‌سازی و نئولیبرالیسم ایستادند و برای حفظ شغل خود، قرارداد دسته‌جمعی، دستمزد و بهبود شرایط کار دست به اعتراض و اعتصاب زدند. مطابق با سیاست بانک جهانی در رابطه با امر خصوصی سازی در سراسر جهان، دولت مکزیک با تبعیت از طرح خصوصی سازیهای جدید، راه آهن ملی مکزیک، را به کنسرسیومی واگذار کرد که از چندین شرکت چند‌ملیتی امریکایی و مکزیکی تشکیل شده است که با نام” اتحادیه صنایع جنوبی اقیانوس آرام ،کانزاس‌سیتی” مشغول به فعالیت هستند.

کشتن شاهرخ زمانی، بی جواب نخواهد ماند!

شاهرخ زمانی از فعالین جنبش کارگری ایران و عضو سندیکای کارگران نقاش و کمیته پیگیری، در زندان رجایی شهر جان باخت. شاهرخ زمانی فعال کارگری در بند، که حکم ۱۱سال زندان گرفته بود، پیگیرانه و سر سختانه در سیاه چالهای جمهوری اسلامی به مبارزه و افشاگری می پرداخت. او تلاش می کرد صدای طبقه اش را رساتر کند وحتی زندان، شکنجه و سرکوب بیرحمانه نتوانست اختلالی در اراده طبقاتیش نسبت به آرمانهای والای انسانی بوجود بیآورد.

اعلامیۀ سازمان سوسیالیست¬های کارگری افغانستان

در دفاع و حمایت از حرکت اعتراضی"جنبش علیه بیکاری"

 سازمان سوسیالیست­های کارگری افغانستان در ضمن حمایت قاطع از اکسیون اعتراضی فعالان جوان "جنبش علیه بیکاری"، اعلام می دارد که بیکاری و مصایبی که در اشکال متنوعی بشریت به آن مواجه است از تبعات بلافصل نظام مبتنی به کار مزدی یعنی نظام سرمایه­داری است. نظام و طبقۀ حاکم در افغانستان و حامیان بین­المللی آن مسبب تمام این فجایعی اند که طی این چهارده سال و به خصوص پس از مهندسی حاکمیت اسلامی- قومی به رهبری اشرف غنی و عبدالله عبدالله از مردم علی­العموم و طبقات و اقشار محروم قربانی می گیرد. بیکاری گسترده و فقر و حرمان که امروز بر جامعۀ افغانستان مستولی است ناشی از سیاست و مناسبات نظم کاپیتالیستی است که "دولت وحدت ملی" نمی­ تواند از زیر بار مسؤولیت آن تبری بجوید. ثروت­ و منابع مالی عظیمی که در این کشور سرازیر شد بخش کلان آن ، در کنار غارت و چپاول همۀ هست و بود کشور، به جیب کسانی فرو ریخته شد که امروز بر مسند قدرت سیاسی و اقتصادی جامعه تکیه زده اند، در حالی که اکثریت محروم جامعه در فقر و تنگ­دستی به سر می­برند.

گزارش کوتاهی از مراسم مشترک روز جهانی کارگر، سازمان سوسیالیستهای کارگری افغانستان و کانون سوسیالیستهای کارگری

روز شنبه 2 ماه مه گرامیداشت روز جهانی کارگر همراه با سخنرانی، بحث آزاد، شعر و موزیک از طرف سازمان سوسیالیستهای کارگری افغانستان و کانون سوسیالیستهای کارگران ایران برگزار شد.

مراسم با تبریک روز جهانی کارگر و خوش آمد و سپس با سرود انترناسیونال آغاز به کار کرد. دوتن از رفقا سخنرانی کردند، سخنرانیها با محکوم کردن فاشیسم دولتی جمهوری اسلامی و سازماندهی تفرقه، بین طبقه کارگر در گردهمائی دولتی روز کارگر، شروع گردید.

طرح فاشیستی جمهوری اسلامی، درراهپیمایی دولتی

طرح فاشیستی جمهوری اسلامی، درراهپیمایی دولتی روز کارگرعلیه کارگران مهاجرافغانستانی ،محکوم است !         

طرح ضد کارگری و نژادپرستانه خانه کارگردریازده اردیبهشت روزجهانی کارگر، نه تنهاماهیت فاشیستی رژیم جمهوری اسلامی راتکمیل کرد ، گوشه ای از طرح سازمانیافته سرمایه داری علیه کارگران در ایران را نشان داد.تهاجم فاشیستی رژیم جمهوری اسلامی به کارگران مهاجر افغانستانی در ایران با دامن زدن به ایجاد فضای راسیستی و تفرقه اندازی در صفوف کارگران و زحمتکشان در راهپیمائی دولتی  روز کارگر را می بایستی متحدانه و با صفوف هر چه بیشترمحکوم کرد. اگرچه این اولین توطئه رژیم جنایتکار اسلامی بر علیه کارگران افغانستانی نیست اما این بار قضیه جدی تر از آن است که بتوان بساده گی از کنارش گذشت. جمهوری اسلامی مدتها است که با بحرانهای اقتصادی –سیاسی شدیدی روبرو است و به علت اعتراضات و اعتصابات هر روزه در ایران که بر علیه تورم و گرانی، بیکار سازیها و دستمزدهای پائین در جریان است، رژیم ناتوان از حل این معضلات  و پاسخ به آنها  در پی ترفند هایی است تا با تفرقه انداختن در صفوف کارگران و زحمتکشان به اهداف شوم و پلید خود برسد. این رژیم مدتهاست که حمله سازمانیافته به مهاجرین افغانستانی و بی پناه را شروع نموده  و به عناوین مختلف عرصه را بر آنها تنگ کرده است. در چند سال اخیر شاهد بیرون کردن  مهاجرین افغانستان که نسل دوم و سوم آنها حتی متولد ایران هستند ، بوده ایم . ظاهر شدن آنها در برخی از شهرها در معابر عمومی جرم است وحتی فضای حاکم بجایی رسید که منازل آنها در قزوین و یزد به آتش کشیده شد . فاشیسم دولتی در ایران این بار با وقاحت و بیشرمی تمام در مراسم اول ماه مه که روز همبستگی جهانی کارگران میباشد، با حمله   تفرقه افکنانه و دامن زدن به احساسات شوونیستی، کارگران مهاجر افغانستانی را عامل بیکاری معرفی می کند. مزدوران ضد کارگر خانه کارگر که بیش از سه دهه است در سرکوب و بی حقوقی کارگران از بازوهای اصلی دولت سرمایه جمهوری اسلامی بود ه اند، این بار با حربه جدید نفاق افکنی بین کارگر ایرانی و افغانستانی ،در حالیکه هر دو بخش جدائی ناپذیر از طبقه کارگر ایران هستند، با رو درو قرار دادن آنها به میدان آمده تا به منافع شوم صاحبان سرمایه و دولت که خود بزرگترین کارفرما است ، جامه عمل  بپوشانند.

زنده باد اول ماه مه

 اطلاعیه مشترک!

زنده باد اول ماه مه

نوید همبستگی بین المللی کارگران  علیه نظام سرمایه داری

اول مه روزی تاریخی است که در آن افقی روشن بر مبارزه ما کارگران گشوده شد. امسال نیز در این روز، همبستگی طبقاتی خود بر علیه نظام استثمارگرانه سرمایه داری را در سراسرجهان به نمایش در می­آوریم . بگذار در این روز با دست های پرتوان خود چرخ تولید را از کار بیاندازیم ، سنگفرش خیابانها را زیر پاهای خود به لرزه درآوریم و با سر دادن سرود انترناسیونال ،عزم خود دراتحاد طبقاتی بر علیه سرمایه داری را استوارتر کنیم!

اول مه 2015 فرا رسید. در سراسرجهان بحران اقتصادی سرمایه داری فروکش نکرده است وکماکان عوارض فاجعه بار آن بر شانه های ما سنگینی می کند. سرمایه داری توسط دولت ، قوانین ، مجالس و انواع ارگانهایش بحران ذاتی و ساختاری خود را جز باچنگ انداختن  به ابتدایی ترین حقوق اجتماعی ما ، جنگ ، سازمان دادن انواع دستجات ارتجاعی و به عقب راندن ابتدایی ترین نیازهای انسانی، نمی تواند از سر باز کند. بحران سرمایه داری نه تنها با حمله به دستاوردهای تاریخی ما در کاهش خدمات اجتماعی همراه است ، در عین حال انسانها در آن قربانی رقابت های درونی سرمایه داری می شوند ،  نمونه برجسته آن را در اکرائین در نقطه تلاقی رقابت  دولت ها و کارتل های سرمایه داری امریکا ، اروپا و روسیه، بر سرهژمونی موقعیت استراتژیکی منطقه ، نفت و گاز و خطوط ارتباطی و ناتو ملاحظه می کنیم .این رقابت ها بر سر بهره بردن از سهم بیشتر در ارزش اضافه تولید شده توسط ما کارگران است.

آدمکشان ارتجاع اسلامی در افغانستان فاجعه ای هولناک دیگر آفرید ند!

روز شنبه 19 مارس در شهر کابل افغانستان دختر جوانی به نام  "فرخنده " قربانی جهالت و وحشیگری تعدادی از اوباشان و آدمکشانی از تبار القاعده و داعشی ها شد. فرخنده را به اتهام آتش زدن قرآن، گروهی از اوباشان  مرتجع  زن ستیز، به قتل رساندند و سپس پیکر نیمه جان او را سوزاندند. این فاجعه جانکاه زمانی اتفاق افتاد، که پلیس کابل این حامیان نظام جهل و سرمایه نظاره گر بودند و با حضور و بی عملی خود بر این جنایت هولناک صحه گذاشتند.

اعلامیۀ سازمان سوسیالیستهای کارگری افغانستان در مورد جنایت هولاناک ارتجاع اسلامی

عصر پنجشنبه 28 حوت اوباش مذهبی بانو "فرخنده" دختر 27 ساله را به اتهام سوزاندن قران در محضر عام و جلو چشم نیروهای پلیس در نزدیک مسجد "شاه دوشمشیره" در مرکز شهر کابل با سر دادن شعار "الله­اکبر" و "زنده باد اسلام" به طور فجیع و وحشیانه یی به قتل رساندند و پس از آن جسد بی رمقش را به آتش کشیدند. این عمل وحشیانۀ اوباشان اسلامی با سکوت و بی عملی نیروهای امنیتی و مردمان نظاره­گر دیگر بدرقه شد. سران حکومتی در قد وقیافۀ معین وزارت اطلاعات و فرهنگ، سیمین غزل حسن زاده، زلمی زابلی عضو مجلس سنا و حشمت استانکزی سخنگوی پلیس و همچنین یکی از سران ارتجاع اسلامی مولوی ایاز نیازی از این جنایت و وحشی­گری اوباش اسلامی تقدیر و تمجید به عمل آوردند.

به یاد کمون پاریس اولین حکومت کارگری جهان

روز ٢٨ مارس ١٨٧١ اولین حکومت کارگری جهان رسما اعلام موجودیت کرد. کمون پاریس از دل جنگ شکل گرفت. کمون پاریس این اولین حکومت کارگری، با تجارب با ارزش و فراموش نشدنی و درسهای تاریخی مهمی برای طبقه کارگر جهانی همراه است. کمون پاریس حرکت عظیم اجتماعی پرولتاریایی بود با مبارزه و قهر انقلابی خود به سرنگونی بورژوازی تا دندان مسلح فرانسه همت گمارد. قهرمانان کمون پاریس، با جانفشانی خود درسهای بزرگ و ارزشهایی تاریخی برای بشریت بجا گذاشتند.