عصر پنجشنبه 28 حوت اوباش مذهبی بانو "فرخنده" دختر
27 ساله را به اتهام سوزاندن قران در محضر عام و جلو چشم نیروهای پلیس در نزدیک
مسجد "شاه دوشمشیره" در مرکز شهر کابل
با سر دادن شعار "اللهاکبر" و "زنده باد اسلام" به طور فجیع و
وحشیانه یی به قتل رساندند و پس از آن جسد بی رمقش را به آتش کشیدند. این عمل
وحشیانۀ اوباشان اسلامی با سکوت و بی عملی نیروهای امنیتی و مردمان نظارهگر دیگر بدرقه
شد. سران حکومتی در قد وقیافۀ معین وزارت اطلاعات و فرهنگ، سیمین غزل حسن زاده، زلمی
زابلی عضو مجلس سنا و حشمت استانکزی سخنگوی پلیس و همچنین یکی از سران ارتجاع
اسلامی مولوی ایاز نیازی از این جنایت و وحشیگری اوباش اسلامی تقدیر و تمجید به
عمل آوردند.
ارتجاع اسلامی با تکیه به قدرت سیاسی و اقتصادی باد آورده
اش از یک جانب و دلگرمی و اطمینان خاطر از این که هنوز مورد استفاده و الطاف
اربابانش در کمپ ارتجاع بورژوا-امپریالیستی قرار دارد از جانب دیگر است که دارد به
این عریانی چنگ و دندان نشان می دهد، عربده می کشد و جنایت میآفریند. این را از
تشبثات اخیر فیگورهایی از این نیروی وحشی چون سیاف و دیگران می توان مشاهده کرد.
این حادثۀ المناک و این توحش ارتجاع اسلامی جامعه را شدیداً قطبی ساخته است که در
یک صف آن جنبش آزادی خواهانه و انسانی مردم و در صف مقابل آن ارتجاع و حامیان
جهانی آن قرار دارد. هرچند فرخنده اولین و آخرین قربانی توحش و بربریت این نیروهای
از رسنگریخته و اهریمنی نخواهد بود و نیست، ولی آنچه که مسلم است بیداری جامعه و
نفی ارتجاع و قدر و قدرت آن است.
جنبش رهایی و خلاصی جامعه نمیتواند و نباید به این بسنده
کند که این توحش و بربریت را محکوم و خواهان به محاکمه کشانیدن عاملین این جنایت
فجیع شود که در نفس خود خواست شریفانه یی است، بلکه برای به فرجام رساندن این
خواست نیاز است تا صف ملیونی جنبش آزادیخواهی متحد و یک پارچه و با افق روشن در
تمام عرصه های این جدال ظاهر شود و حضورش را به عنوان یک قطب این جدال در جامعه
تثبیت نماید.
سازمان سوسیالیستهای کارگری افغانستان در ضمن محکوم نمودن قاطع
این جنایت فجیع ارتجاع اسلامی، و سکوت و بی میلی دولت ارتجاعی و مزدور در برخورد
به مجریان و صحنه گردانان اصلی این بربریت و توحش، که بخشاً جزء مراجع رسمی و غیر
رسمی این نظام فاسد و جنایتکار هستند، و با ابراز همدردی و همدلی عمیق به خانوادۀ "فرخنده" و جنبش آزادی
خواهانۀ زنان و مردان جامعه افغانستان، از همۀ احزاب، سازمان ها و نهاد های
سوسیالیستی و برابری طلب و انسان های شریف و مترقی میخواهد که این تجاوز ارتجاع
اسلامی را به انسان و انسانیت بی پاسخ نگذارند و برای تحقق آرمان آزادی و برابری و
رهایی و برای اعاده شأن و حرمت انسان و از این میان "فرخنده" و ده ها و صدها انسان پاکباز دیگر عرصه را به ارتجاع تنگ
نموده و جنبش جاری و نفرت و انزجار برحق مردم آزادیخواه و شریف را از معاملهگری و
اسلام پناهی نیروها و جریانات فرصت طلب مصون بدارند.
جامعۀ افغانستان آبستن یک جدال سهمگین است. این جدال بدون
سازمانیابی و تشکل پذیری جنبش سوسیالیستی کارگران نمی تواند به ثمر نشیند. تنها
جنبشی که می تواند و قادر است ارتجاع از رسن گریخته را لگام بزند و جامعۀ آزاد و
برابر را سازمان دهد، جنبش سوسیالیستی طبقۀ کارگر است. بیائید به پاس خون هزاران
انسان محروم و ستمدیده و به پاس خون و مظلومیت فرخنده و فرخنده های دیگر این جنبش
به راه افتاده را در مسیر درست رهنمون شویم و جامعه را از لوث نامیمون ارتجاع در
همۀ ظواهر و اشکالش پاک نمائیم. دیگر سکوت و جبن بس است. باییست در کنار هم ایستاد
و بنیاد این بساط جهل و خرافه و ستم را نابود کرد! فرخنده فراموش نخواهد شد؛ این
جنایت تا ابد بر جبین ارتجاع اسلامی حک شده است و از لوح ضمیر انسانهای آگاه و
آزاده پاک نخواهد شد. دیر یا زود آن روز رسیدنیست که نیروهای ارتجاعی از دست خشم و
عصیان زنان و مردان آزادیخواه دنبال سوراخ بگردند و عربدهکشی های کنونی شان به
زوزۀ کفتار که در بند خشم مردم گرفتار آمده است، تبدیل خواهد شد. رسیدن به آن را
جنبش آزادیخواهی و سوسیالیستی ضمانت میکند.
زنده باد سوسیالیسم!
گرامی باد یاد فرخنده و همۀ قربانیان جهل و ستم!
نابود باد نظام سرمایه داری!
ننگ و نفرین ابدی به ارتجاع اسلامی!
شورای مرکزی سازمان سوسیالیستهای کارگری افغانستان
دوم حمل سال 1394؛ 22 مارچ 2015
