شماره 4 نشریه کارگر سوسیالیست منتشر شد!

نشریه را از اینجا دانلود کنید!

مطالب مندرج در این شماره از نشریه:

اول ماه مه 1391، گامی مهم برای جنبش کارگری در ایران- اتحاد احزاب و سازمانها به جای ایجاد تشکلهای مستقل کارگری- گسست، در جهت  پیشروی آلترناتیو سوسیالیستی- اتخاذ استراتژی جدید جنبش زنان آقای مالجو راه بجایی نخواهد برد!- کارت قرمز  برای برنامه ریاضت اقتصادی- کودکان کار، بردگان بی دفاع عصر ما- مروری بر تاریخ سینمای ایران- مصاحبه با شهرام یوسفی، یکی از فعالین قدیمی جنبش کارگری

اول ماه مه 1391 گامی مهم برای جنبش کارگری در ایران

سرمقاله شماره چهارم نشریه کارگر سوسیالیست

اعتراضات اول ماه مه امسال كه، فضای رخوت آلود سیاسی جامعه ایران را تحت تاثیر خود قرار داده است و می تواند آن را با سالهای قبل تا حدودی متفاوت سازد، این را می توان در تلاش کارگران ایران در سازمانیابی وسیع تر طبقاتی کارگری، تقویت و همبستگی اش با کارگران جهان و پاسخ به پیام آنها، و حمایت اش از جنبش اشغال وال استریت و جنبش 99%، اعتصابات، اعتراضات، گردهمائی ها و تظاهرات کارگری مشاهده نمود، امسال برای اولین بار بود که جنبش کارگری تحت سرکوب ایران که برای فعالین کارگری زندانی خویش نیاز به کمک طبقاتی در سطح جهانی داشت، توانست گامی به سوی اتحاد مستحکم تر با این عمل خویش بردارد.

اتحاد احزاب و سازمانها به جای ایجاد تشکلهای مستقل کارگری

نوشته: بهزاد بارخدایی

نقش، جایگاه و ضرورت تشکلهای توده ای غیر قابل انکار است، اما مشکل آنجا پیدا میشود که بخشی آن را قلباً قبول دارند، این دسته انسانهای شریفی هستند و از مطبوعیت تشکل توده ای صرفاً خرسندند. بخشی هم دست از کار کشیده اند و منتظرهستند تا توده ها به میدان بیایند و آنزمان دست بکار شوند و این دسته از علما هم منتظر هستند تا به مقام لیدری و رهبری خود در آن زمان گمارده شوند تا راهنمایهای مورد نیاز را به توده ها ی به میدان آمده روا دارند. جمعی هم آن را حواله به دوره ای میدهند که فضای سیاسی و اجتماعی باز شده و با اتکاء به چنین شرایطی تشکلهای توده ای از زیر زمین سر بیرون می آورند. مدعیان این نگرش که دست بر قضا امروز، دسته هایی این چنینی و فرو رفته به منجلاب پاسیفیسم را نمایندگی می کنند، علاوه براینکه وظیفه ای برای خود تعریف نمیکنند، بلکه هر بار گوش زد میکنند که شرایط خفقان بر جامعه حاکم و توده ها در صحنه نیستند، کسی کاری نمیکند و از این قبیل...، با مطرح کردن چنین استدلاهایی، این نتیجه را میگیرند که فعلاً کاری نمیتوان از پیش برد، البته منظور از کار در اینجا همان فعالیت به شکل کمونیستی درعرصه مبارزاتی جامعه است تا انواع دیگر واکنش و صرفاً واکنش های سیاسی و اجتماعی.

گسست، در جهت پیشروی آلترناتیو سوسیالیستی

نوشته: عابد رضایی

چپ انقلابی که به شکل جهانی همزمان با سرمایه داری در بحران اقتصادی روزگار سپری می کند خود در بحران سیاسی به سر می برد، چرا که دیگر امروز و به لحاظ عینی ما به ازاء اقتصادی نداشته و تنها در دایره سیاست-اپو معنا می یابد، نیروی مخالف هم که در برابر سرمایه داری حاکم، آلترناتیوی برای برون رفت از وضعیت بحران جهانی سرمایه ندارد. سوسیال رفرمیست ها حسابشان در کنار سرمایه داری در قالب احزاب کارگر اروپایی از چپ انقلابی ای که در قدرت حاضر نیست جدا بوده و دیگر یک طرفه و کاملاً عیان در صفوف سرمایه ایستاده اند. اما در چنین لحظاتی آن نیرویی که نمی تواند به لحاظ نظری موجودیت خود را برای گشودن فضا در واقعیت و مناسبات تولیدی مشروعیت بخشد، نیروی سرکوب و حمله به منافع طبقات تحت ستم را بکار گرفته و آن را در قالب ماشین های سرکوب از جمله پلیس، ارتش، پلیس مخفی و ... به کار می بندد. آری وضعیت حاکم بر جهان ما چنین است و تنها کافی است نگاهی به تحولات و مبارزات مردم و زحمتکشان در سراسر جهان و علی الخصوص اروپا و امریکا بی اندازیم تا آخرین لایه های توهم به بقای وضعیت موجود خرد و خمیر شود.

اتخاذ استراتژی جدید جنبش زنان آقال مالجو راه بجایی نخواهد برد !

نوشته: سحر صبا

سایت تغییر، در ماه مارچ در رابطه با جنبش زنان گفتگویی با آقای مالجو اقتصاد دان و استاد دانشگاه انجام داده است، نظرات ایشان از این نظر نیاز به نقد وتحلیل دارد که استراتژی جدیدی برای این جنبش اتخاذ می نماید، بدون اینکه به روشنی بیان کند این استراتژی تازه قرار است پاسخگوی چه نیازهایی از این جنبش بوده و چه راه حلهای واقعی را پیش رویش بگذارد.

 (1 مراجعه شود به پاورقی) ایشان مبنای تحلیلش را با جنبش توده ای ٨٨ و تاثیراتی که این جنبش بر وقایع پس از انتخابات می گذارد شروع نموده، و سپس با تغییر و تحولاتی که با متوقف شدن جنبش توده ای درساختار فعالیت و مطالبات این جنبش ایجاد شده، و به آن چهره ای غیر فعال و حاشیه ای داده است، ادامه میدهد.

کارت قرمز برای برنامه ریاضت اقتصادی

پیتر اشتیاینیگرـ ترجمه مینا اخگر

مقدمه مترجم ـ  روزنامه آلمانی یونگه ولت درتاریخ بیست وسه مارس مطلب حاضر را بچاپ رسانیده است.

اعتراضات توده ای علیه ترویکا که در ماههای اخیر در کشورهای اروپا گسترش یافته است در کشور پرتغال به اوج خود رسید وکارگران و مردم زحمتکش همزمان در سی وهشت شهر به اعتصاب و راهپیمایی دست زدند و با شعارهای نه به استثمارخشم خود را به نمایش گذاشتند. بحران سرمایه داری که طبقه کارگر در بوجودآوردن آن هیچ نقشی نداشته و حرص و سیری ناپذیری سرمایه عامل آن است از طرف سرمایه جهانی با برنامه های ریاضتی دولت ها یورش بی وقفه ای به سفره خالی کارگران وسایرمردم زحمتکش آورده اند بی شک طبقه کارگر و سایر زحمتکشان در مقابل آن مقاومت می کنند و پرتغال نمونه برجسته ای از آن است.

کودکان کار، بردگان بی دفاع عصر ما

نوشته: سحر صبا

کارکودکان پدیده ای است جهانشمول که سرمایه داری در اوج توحش و بربریت آن را به اشکال مختلف برای سودهی هر چه بیشتر بکار می گیرد. راز و رمز استثمار این "بردگان کوچک و نحیف" در زنجیره تولید کمپانی های چند ملیتی و تراستها نهفته است، درسیستمی که برای سود آوری هر چه بیشتر مرزها را در می نوردد، به حریم انسانی، انسانها تجاوز می کند، انسانها را از هر سن، نژاد، ملیتی و رنگی به بردگی می کشد و هر روز با له کردن میلیونها انسان در دخمه هایی که محل کار نامیده میشود آمال و آروزهای انسانی را دفن میکند و اکثریت کثیری را از حداقل درجه ی زیستن محروم میسازد. "بردگى کودکان"، در چارچوب این سیستم بشدت استثمار گرانه و غیر انسانی که با کارهاى سخت و طاقت فرسا، تعدى، تجاوز، و مرگ تدريجى همراه است معنی می یابد.

مروری بر تاریخ سینمای ایران

نوشته: داوود رحیمی

بخش اول :

در ایندوره و با وجود امکاناتی که تکنولوژی در اختیارمان گذاشته است با سه کلیک میتوان رفت وارد اینترنت و گوگل گشته و شروع به خواندن نمود، مبنی بر اینکه که سینمای ایران در ابتدای قرن بیستم و در زمان مظفرالدین شاه توسط آوانس اوگانیانس به ایران آورده شد و دومین ساخته او بنام حاجی آقا آکتور سینما، بعنوان اولین فیلم جدی در ایران توسط اوگانیانس به روی اکران آمد که البته له دلیل شرایط آن دوران، مورد استقبال زیادی واقع نشد.

قصد و منظور من از این نوشتار این نیست که به این مسائل بپردازم که البته دانستن همه اینها را برای هر علاقمندی به سینما لازم و ضروری میدانم و اگر از تکرار آن پرهیز میکنم بدین دلیل میباشد که همه این مطالب، آمار، ارقام، تاریخ نگاری جامع و مفید سینما را میتوان در گوگل یافت، خواند و با اطلاع شد.

مصاحبه با شهرام یوسفی یکی از فعالین قدیمی جنبش کارگری

مقدمه ای بر مصاحبه

مصاحبه ای را که ملاحظه می نمائید، از طرف نشریه کارگر سوسیالیست خدمت خوانندگان این نشریه ارائه می شود، این تجارب شخصی، سیاسی و کارگری رفیق شهرام یوسفی یکی ازفعالین قدیمی جنبش کارگری است. دست دراند کاران نشریه این را مناسب دیدند از رفیق تقاضا نموده، بمناسبت اول ماه مه و ویژگی این روز تجارب خود را طی مصاحبه ای در اختیار این نشریه و علاقمندان آن قرار دهد. در این شکی نیست که جنبش کارگری در هر شرایطی نیاز به تجارب مفیدی دارد و بخصوص در اوضاع فعلی که طبقه کارگر با استبداد حاکم روبرو است، و بیش از هر زمان دیگر، فعالین کارگری و سوسیالیست آن مورد سرکوب قرار می گیرند. بورژوازی از هر وسیله ممکن برای پیشروی فعالین سوسیالیست ممانعت بعمل آورده، و سوسیالیستها ناگریزند از تاکتیها و روشهای مختلفی برای غلبه بر این اوضاع استفاده نموده و کارگران را متشکل نمایند. واقعیت امر اینست؛ تا زمانیکه بورژوازی تا دندان مسلح است، نباید انتظار داشت و صبر کرد تا شرایط بهبودی یابد و آنگاه به سازماندهی و متشکل شدن پرداخت. این وظیفه سوسیالیستها و فعالین سوسیالیست کارگری است که فقط با اتکاء به نیروی خود و با بکارگیری شیوه ها و تاکتیهای مختلف و تجارب کارگری نسلهای گذشته، همانطوریکه سنت بلشویکها بوده، در امر سازماندهی کارگران برآمده، و با آگاه شدن و به میدان آمدن کارگران شرایط را به نفع خود تغییر دهند. فقط نیروی متشکل و آگاه طبقه کارگر در میدان می تواند متضمن در هم شکستن مناسبات بورژوایی جمهوری اسلامی در فردای سرنگونی اش باشد.