مقدمه مترجم ـ روزنامه آلمانی یونگه ولت درتاریخ بیست وسه مارس مطلب حاضر را بچاپ رسانیده است.
اعتراضات
توده ای علیه ترویکا که در ماههای اخیر در کشورهای اروپا گسترش یافته است در کشور
پرتغال به اوج خود رسید وکارگران و مردم زحمتکش همزمان در سی وهشت شهر به اعتصاب و
راهپیمایی دست زدند و با شعارهای نه به استثمارخشم خود را به نمایش گذاشتند. بحران
سرمایه داری که طبقه کارگر در بوجودآوردن آن هیچ نقشی نداشته و حرص و سیری ناپذیری
سرمایه عامل آن است از طرف سرمایه جهانی با برنامه های ریاضتی دولت ها یورش بی
وقفه ای به سفره خالی کارگران وسایرمردم زحمتکش آورده اند بی شک طبقه کارگر و سایر
زحمتکشان در مقابل آن مقاومت می کنند و پرتغال نمونه برجسته ای از آن است.
صد هاهزارنفر درپرتغال علیه طرح ریاضت اقتصادی توریکا دست به اعتراضات گسترده ای نمودند.
اکثر پرتغالی ها نمی خواهند زهر داروی بروکسل و برلین را قورت دهند. بنابراین
روز پنج شنبه با اعتصاب بیست وچهارساعته علیه وام و ریاضت مالی و استثمار و فقر که
دولت دست راستی لیسبون در ازای کمک های مالی بین المللی هفتاد وهشت میلیارد یورویی به آنها تحمیل نموده
به پا خاستند.
هشتمین اعتصاب عمومی پس ازانقلاب میخکی در سال هزار و نهصد وهفتاد وچهار
نشانه هایی از خود را درسراسر کشور به جاگذاشته است و در حدامکان به توقف بخش حمل
ونقل، مترو، اتوبوسرانی در پایتخت شهرلیسبون تا صبح روزجمعه انجامید، با اعتصاب
کارگران هفت بندر مهم حرکت خطوط کشتیرانی نیزمتوقف شد. در بیمارستان ها وبخش آتش
نشانی تنها یک اوژانس وجود دارد. بسیاری از مدارس و ادارات دولتی بسته شده اند. بخش
خدماتی جمع آوری زباله ها و تعدادی از شرکت های صنعتی در بخش خصوصی از جمله
کارخانه های بوش در منطقه براگه و شرکت اتومبیل تینیکو در سیتوبال را نیز شامل شد.
اعتصابیون در مناطق مختلف مورد تعرض و حمله پلیس قرار گرفتند. اعتصابیون در حال
افزایش بودند. این باراعتصاب عمومی بر خلاف چهارماه قبل توسط بزرگترین اتحادیه مرکزی
سراسری س گ ت پ اینترسیندیکال فراخوان داده شده بود. در رهبری اتحادیه تغییر و تحولات
صورتی گرفت، ازجمله اعضایی ازحزب سوسیالیست که با کابینه دولت پرتغال مراوده داشته
اند، از رهبری اتحادیه برکنارشدند. درماه ژانویه ششصد هزار نفر از اعضای اتحادیه
نماینده جدیدی برگزیدند، آرمینو کالرلوس که خود از اعضای کمیته مرکزی حزب کمونیست
است، دررابطه با اعتصاب رضایتمندی اش را نشان داد. اعتصاب میتواند هم تضمینی برای
آینده باشد و نیز تنها پاسخ درمقابل سیاستهای ریاضتی انقطاع از مزد و حقوق و اشتغال
میباشد. اعتصاب سراسری اخیر درسی وهشت شهرهمزمان برگزارشد، که بزرگترین آنها که
دهها هزار نفر شرکت داشتند، در لیسبون میدان روسیو مقر پارلمان پرتغال با شعارهای
خیابانها را اشغال وهمه چیز را بلوکه کنید برگزار شد.
انتقاد س گ ت پ در توافقات دولت پرتغال با اقدامات مشترک ترویکا (
اتحادیه اروپا و صندوق بین المللی پول و بانک مرکزی اروپا) است که حاصل آن فشار بر
بازنشستگان و بیکاران، تحمیل موقعیت بدتربیشتر پرتغالی ها است وعملکرد اقتصادی
احتمالا در سال جاری 3، 3 درصد کاهش می یابد. کاهش دستمزدها، ساعت کار طولانی، کاهش
بودجه آموزش وپرورش و بهداشت، خصوصی کردن بسیاری از شرکتهای دولتی، افزایش بیکاری
( یک پنجم ) را در پی خواهد داشت. حداقل دستمزد قانونی432ٍ یورو تا زیر خط فقر
سقوط کرده است. با توجه به وضعیت مخاطره آمیز بیشترجوانهای پرتغالی شانس کاری را
در سایر کشورهای اروپایی، برزیل، و مستعمره سابق پرتغال در افریقا مانند آنگولا
جستجو می کنند. به تنهایی در سال 2011 دویست هزارنفر در جستجوی زندگی بهتر به
کشورهای دو زبان محاوره ای پرتغالی و اسپانیایی مهاجرت نموده اند.
