سرمقاله شماره چهارم نشریه کارگر سوسیالیست
اعتراضات اول ماه مه امسال كه، فضای رخوت آلود سیاسی جامعه ایران را تحت تاثیر خود قرار داده است و می تواند آن را با سالهای قبل تا حدودی متفاوت سازد، این را می توان در تلاش کارگران ایران در سازمانیابی وسیع تر طبقاتی کارگری، تقویت و همبستگی اش با کارگران جهان و پاسخ به پیام آنها، و حمایت اش از جنبش اشغال وال استریت و جنبش 99%، اعتصابات، اعتراضات، گردهمائی ها و تظاهرات کارگری مشاهده نمود، امسال برای اولین بار بود که جنبش کارگری تحت سرکوب ایران که برای فعالین کارگری زندانی خویش نیاز به کمک طبقاتی در سطح جهانی داشت، توانست گامی به سوی اتحاد مستحکم تر با این عمل خویش بردارد.
در اول ماه مه امسال، کارگران در بسیاری از شهرهای ایران، چه به شکل راهپیمایی و چه به صورت اعتصابات و دست از کار کشیدن، به گفتگو با هم در مورد اول ماه مه و مطالبات و خواسته های خودپرداخته و نیز همبستگی خود را با کارگران جهان اعلام نموده و با ابراز وجود علنی، علیرغم اینكه می دانستند مورد تهاجم دستگاه بورژوازی ایران تحت دولت جمهوری اسلامی قرار خواهند گرفت، در مقابل سرکوبگران ایستادگی نمودند. یکی از نکات قوت مراسمهای اول ماه مه ایران که آن را تا حدودی با سالهای قبل متفاوت می ساخت نوع سازماندهی و بکارگیری تاکتیهایی بود که با برگزار نمودن مراسمات متنوع سبب کمترین ضربات به این تجمعهای کارگری شد، و این حاکی از درجه ای از رشد سازمانیافتگی طبقه کارگر ایران به شکل رو به جلو میباشد و بدین سبب باعث شد تا کارگران، در سراسر ایران با اعتراضات و تجمعات خود، اول مه متفاوتی را خلق کنند. بیانیه های شورای برگزاری اول ماه مه امسال و دهها قطعنامه و بیانیه های کارگری دیگر، همه اینها گویای یک حرکت مشترک در جهت اتحاد و همبستگی هر چه بیشتر طبقه کارگر و سازمانیابی و متشکل شدن در ابعاد وسیعتر میباشد. به عنوان یك جمعبندی میتوان گفت: جنبش كارگری در ایران، چه در ماه مه سالهای قبل چه امسال، یك جنبش پیشرو و رو به جلو بوده و قدم به قدم موفق شده است که در مقابل سركوب و اختناق رژیم مستبد، ایستادگی نماید و برای درهم شکستن این اختناق با تلاش و پیگیری خصوصاً امسال، در برپایی تشکلهایش به انواع گوناگون مخفی و علنی پافشاری نماید و از این حیث اتفاقات امسال در صورت پیگیری این شیوه می تواند یک جهش در شیوه سازمانیابی طبقاتی در پیشبرد اهداف و وظایف طبقه کارگر برای پاسخ مسائل روز سیاسی جامعه در مصاف با حاکمیت بورژازی جمهوری اسلامی باشد.
رژیم سرکوبگر اسلامی بقدری در هراس و وحشت از برپایی مراسمهای این روز بود که حتی قصد داشت به مراسمهای کارگری فرمایشی از طرف دولت و خانه کارگر حکومتی هم اجازه برگزاری این روز را ندهد.
"سخنگوی کانون عالی شوراهای اسلامی کار کشور حجم زیاد کاری و فشردگی برنامه هایشان را برای به اجرا در نیامدن این روز فرمایشی را مورد بهانه قرار داده و گفت: اين تشكل كارگرى به دليل تعطيلى چهارشنبه و بين‌التعطيلين پنجشنبه و همچنين فشردگى برنامه‌هاى ديدار هفته كارگر با مقامات در روزهاى شنبه و يكشنبه فرصت ارسال درخواست مجوز راهپيمايى روز كارگر در پايتخت را پيدا نكرده است. "
از طرف دیگر،" على دهقان‌كيا يك روز قبل از 11 ارديبهشت، در حالى عنوان مي‌شود كه او 17 روز پيش از اين، در تاريخ 23 فروردين ماه، ضمن انتقاد به ممانعت دولت از برگزارى راهپيمايى روز كارگر طى سالهاى اخير، به ستايش از راهپيمايي‌هاى هر ساله‌ى كارگران در دوران اصلاحات پرداخته بود و گفته بود: بعد از دوران رياست جمهورى خاتمي، كارگران به سختی مجوز قانونى برگزارى تجمع را هم گرفته‌اند."
مراسمهای فرمایشی از طرف دولت چه مجوز اجرایی داشته باشد یا نه، هیچ ربطی به طبقه کارگر ایران ندارد. فقط مسئله قابل توجه این است که دولت از برگزاری این مراسمهای فرمایشی خود هم وحشت داشته و احتمال میداده به حرکتهای ضد رژیم تبدیل شود. بهمین دلیل است که قصد داشت از آن ممانعت بعمل آورد. و اما در پاسخ آقای دهقان کیا باید گفت: مراسمهای ضد کارگری اول ماه مه اجرا شده به توسط ارگان های حکومتی از جمله خانه کارگر، چه در زمان خاتمی که اصلاح طلبان را نمایندگی میکرد و چه در زمان حکومت نظامیان، نه تنها ربطی به کارگران نداشته، بلکه هر دو نوع حکومت در بوجود آوردن جو اختناق و سرکوب در مقابل اعتراضات کارگران نهایت تلاش را نموده اند. آقای خاتمی ای که بعنوان سمبل آزادیخواهی امروز مد نظر شماست و می خواهید او را مدافع کارگران و برگزاری مراسمهای اول ماه معرفی نمائید. ایشان در تایید دولت سرکوبگر و نظامی، فی الحال بعنوان یکی از مهره های حکومتی رژیم جنایتکار جمهوری اسلامی نقش داشته و جزو کسانی بود که رای مثبت به این دولت جنایتکار داد. باید گفت دست خاتمی هم همراه همپالیکهای دست اندر کار حکومتی در به سیه روزی کشاندن کارگران و زحمتکشان به یک نسبت آغشته است.
البته کارگران امسال به شکل سازمانیافته در اشکال مختلف و با صف مستقل و بدون اجازه از دولت و کارفرما در تقابل با مراسمهای فرمایشی و ضد کارگری دولت سرمایه مراسم روز کارگر را برگزار نمودند، و با این حرکت پاسخ دندان شکنی به رژیم و عمال ضد کارگریش دادند.
این تنها در توان نیروهای چپ، سوسیالیست، انقلابی و کارگری است که با تداوم و تعمیق مراسمهای اول ماه مه، فرصتی خلق کنند تا کارگران بر بستر آن به سازمان یابی نیروی خود پرداخته و با ابزار و اشکال ویژه و گوناگون، مبارزه ی خود، در قامت یک طبقه، جنبش سیاسی کنونی را به جنبشی انقلابی و کارگری تبدیل کنند.
نشریه کارگر سوسیالیست ضمن تبریک برگزاری موفق اول ماه مه، روز جهانی کارگر، به تمامی کارگران ایران، حمایت خود را از بیانیه های شورای برگزاری مراسم روز جهانی کارگرامسال اعلام نموده و تلاش مینماید با همراهی و همگامی با تمامی کسانیکه رهایی بشریت را در رهایی طبقه کارگر می دانند در متحقق نمودن این امر خطیر کوشا باشد.
