بحرانهای اقتصادی سرمایه جهانی یونان
را پس از ۶ سال ریاضت کشی، اقتصاد این کشور را فلج نموده و آن را بر لبه پرتگاه سقوط سوق داد. گروه
کنترل یونان موسوم به "تروئیکا " که عبارتند از نمایندگان کمسیون
اتحادیه اروپا، نمایندگان بانک مرکزی اروپا و نمایندگان صندوق بین المللی پول، از
شش سال پیش، از زمان آغاز باصطلاح بحران مالی، در عمل در باره بودجه یونان تصمیم
گرفته اند، یعنی در مورد تقریبا تمام بخش های مهم سیاست اقتصادی، مالی، اجتماعی و
فرهنگی این کشور. ۲۳۷ میلیارد «کمک مالی» اتحادیه اروپا در درجه اول در اختیار بانک
های بزانو در آمده ای قرار گرفت که صاحبان آنها و یا سهامداران آنها آلمانی،
فرانسوی و یا تابع کشور دیگری اند. از این کمک ها نه تنها چیزی نصیب مردم یونان
نشد بلکه برعکس مردم با پرداخت انواع مالیات و کاهش دستمزد روبرو شدند.
حاصل این اجبار به صرفه جوئی این شده
که امروز طبق آمار رسمی میزان بیکاری به قریب ۳۰ درصد رسیده است. بیکاری در
میان جوانان بین ۱۸ تا ۲۵ سال رسما ۵۵ در صد و در واقع بین ۶۵ تا ۷۰ در صد است. یعنی از سال ۲۰۱۰ تا کنون دو برابر شده است.
تنها در بخش دولتی ۴۰۰ هزار شغل قربانی طرح ریاضت کشی " تروئیکا" شده است.
اما این به اینجا فقط ختم نشد در حدود ۳۰ در صد از مردم یونان فاقد بیمه درمانی
هستند. مردم قادر به پرداخت هزینه های برق و سوختی نیستند.
در دل چنین بحران خانمان سوز، انتخابات
در ماه ژانویه صورت گرفت. در این انتخابات احزاب دست راستی، فاشیستها و سوسیال
دمکراتها و لیبرال و چپ یونان شرکت داشتند. جنبشی که از چند سال قبل شکل گرفته و علیه ترویکا و
سیاست های ریاضتی مبارزه کرده است در سمت و سوی این انتخابات و تبعیت حزب چپ از
آن نقش تعیین کننده داشت.
در جریان این انتخابات جنبشی از پائین
بحرکت درآمد که طیف بسیار وسیعی از کارگران و زحمتکشان و بخشی از اقشار میانی
جامعه که قربانیان رده اول این ریاضت کشی اقتصادی و سیاستهای صندوق بین الملی پول
و بانک جهانی می باشند را در بر گرفت. آنها با این حرکت خود هم سیاستهای راست حاکم بر اروپا را زیر سوال
بردند هم سعی نمودند نطفه های یک قطب بندی چپ را در کل اروپا شکل بدهند. آنها با
رای به الکسیس سیپراس رهبر حزب
"سیریزا" بین گزینه هایی که داشتند این را در تقابل با راستها بر
گزدیند. مردم با آراء خود از دل جنبش توده ایی که مدتها است براه افتاده و بار ها و بارها با اعتراضات میلیونی خود بر
علیه این ریاضت کشی به خیابانها ریخته و
اعتراض نمود ه اند با امید به تغییراتی در اوضاع اقتصادی یونان در انتخابات شرکت
نمودند و به قول مطبوعات راست و بورژوائی یک حزب چپ افراطی با بالاترین آراء را به
قدرت رساندند. احزاب راست در سراسر اروپا به اشکال مختلف و تهدیدهای متعدد مردم را
از رای دادن به این حزب منع کردند، اما مردم مصمم یونان با شرکت وسیع در اعتراضات
اجتماعی و شرکاء فعال در انتخابات اعتراض خود را به گوش جهانیان رساندند. بعد از
پیروزی حزب " سیریزا کماکان دولتهای اروپای به تهدیدهای خود ادامه
دادند. حرکتی که مردم یونان شروع کرده اند
و مردم اسپانیا نیز در دستور کار خود دارند، بیان تنفر و فاصله گرفتن مردم از
سیاستهای سرمایه داران است وتوجه جدی دیگر کشورهای اروپای و نیز دیگر کشورها را تحت تاثیر خود قرار داده است، این اعتراضات
و انتخاب احزاب چپ و رادیکال فراتر از یک انتخابات پارلمانی است ، جنبشی از پائین
در حال شکلگیری است که جنبش طبقات فرودست جهان است، که جرقه اش از یونان شروع شده
و پیشروی این جنبشها بستگی به این دارد که جنبش کارگری این کشورها و سازمانهایشان
تا چه اندازه بتوانند به تقویت و رادیکالیزه شدن این جنبش کمک نمایند، تا ادامه
کاری و کسب منافع اکثریت جامعه در زمینه اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی تامین
گردد.
