ولادک فلاکین ـ مندرج در روزنامه آلمانی یونگه ولت
شماره 30 بتاریخ 5 فوریه 2014
مقدمه : با فرا رسیدن روز جهانی زن ( هشت
مارس) قصد داشتیم گوشه ای از مبارزه کارگران و بویژه کارگران زن را نشان دهیم که
با این روز تاریخی مناسبتی داشته باشد، متن حاضردر همین رابطه انتخاب شده است. از
هشت مارس 1857که زنان کارگرشاغل درکارگاههای نساجی و خیاطی در نیویورک به خیابانها
ریختند 157 سال گذشت. آنها برای افزایش دستمزد، کاهش ساعات کار و بهبود شرایط
کاراعتراض کردند ومورد هجوم پلیس قرار گرفتند. اکنون این فیلم را از آرشیو بیرون
آورده و با شرایط امروز مقایسه کنید. چه چیز آن عوض شده؟ آیا نمی توان همین فیلم
را بتاریخ روز منتشر کرد؟ آیا مثل فیلم تایتانک است که دوباره به بازسازی نیاز
داشته باشد؟ نه سناریوی آن عوض شده و نه نقش
بازیگران در آن جابجا شده است . درجه استثمار کارگران و بویژه زنان کارگربسیار
افزایش یافته ودر قبال آن سود سرمایه داران نیز بسیار هنگفت تر شده است. دستمزد
نازل و شرایط ناهنجار کار پا برجاست و با این همه که بر انقلاب تکنولوژی انگشت
گذاشته می شود، ساعات کار نیزکاهش نیافته است. تکنولوژی امروز در بالابردن بار
آوری کار و دزدیدن هر چه بیشتر ارزش اضافه معنی دیگری بخود نگرفته است. البته
ابزارسرکوب پلیس امروزهم دیگربا ابزارپلیس نیویورک 157 سال قبل قابل مقایسه نیست.
همه اینها تغییراتی کرده ولی سناریوکماکان پا برجاست. راستی چرا؟
کارگران شاغل شرکت
های کرومبرگ و شوبرت(صادرکننده اتومبیل های آلمانی ) درآرژانتین علیه اخراج وشرایط
نامناسب کاری مبارزه می کنند.
هشت مارس همچون اول ماه مه تاریخی پشت سر دارد که می
بایست دوباره بازخوانی کرد. 150 سال قبل مارکس و انگلس با تکیه بر محرک تاریخ
ضدسرمایه داری در مانیفست کمونیست راه را نشان دادند. بعد از آن جنبش های زیادی و پیروزی
و شکست های زیادی را این محرک ضد سرمایه داری یعنی طبقه کارگراز سر گذراند واکنون
در قرن بیست و یک با همان نیازها و مبارزه برای آن بسر می برد. هشت مارس روزگرامی
داشت این مبارزات و روز درس گیری از آن برای اهدافی است که زنان و مردان کارگر برایش
جنگیده اند. برای جنگ طبقاتی امروز می بایست
به ابزار آن مجهز بود و هشت مارس فرصتی است برای دوباره صیقل دادن آن .
اشغال و بلوکه کردن (
متن ترجمه)
بیست و شش هزار کارگر درسی کارخانه درسطح جهان برای
کرومبرگ وشوبرت (صادرکننده اتومبیل های آلمانی ) کارمی کنند. اخیرا مشکلات زیادی
برای کارگران بوجودآمده است.700 کارگردریک
پارک بزرگ صنعتی درشمال پایتخت ازسال گذشته برعلیه اخراج مبارزه می کنند. دایانا
الواریز کارگری که سال گذشته ازمحل کاراخراج شد، میگوید: 80 درصد ازما اکثرا زنانی
هستند که تنها نان آور فرزندانشان هستند. او می گوید: ما باید خانواده ها یمان را
غذا دهیم. از زمان افتتاح کارخانه درسال 1997مشکلات بسیاری وجود دارد که درعین حال
فقط مربوط به دستمزد نیست که 550 یورو در ماه است و درمقایسه باکارخانه های دیگر
پایین تر است. کارفرما به اشکال مختلف کارگران را تحت فشار قرارمیدهد تا ازشکل
گیری تجمع آنها جلوگیری کند. در15سال گذشته تشکلی که ازحقوق کارگران دفاع کند وجود
ندارد. سی درصد کارگران دارای قرارداد موقت (کارگران اجاره ایی) هستند. کاسه لبریز
می شود. بیماریهای ناشی ازکارسخت بوفوردر میان کارگران یافت می شود. ازجمله دست و بازوی
کارگران از کار افتاده است. طوری که کارگران اظهار می کنند وقتی به منزل می رسند
قدرت در آغوش گرفتن بچه هایشان راندارند. کارگری که توانایی اش را ازدست بدهد در
قبال مبلغ کمی بازخریدی اخراج می شود. ریتم کاری آنقدرسریع است که کارگران فرصت
نوشیدن یک جرعه آب راندارند. اغلب با کارگرانی روبرومی شوید که گریانند چرا که به
شکل غیرانسانی با آنها برخورد می شود. زنان باردار نیز درخط تولید تا حد مرگ مشغول
بکارند طوری که یکی ازآنها اخیرا در حین کار بچه اش را سقط کرد. اواسط سال 2013 بعد
ازاینکه دوازده نفرازکارگران به عضویت فدراسیون سندیکای کارگری در آمدند، توسط کارفرما
اخراج شدند. ما و قبل از همه زنان کارگر گفتیم دیگر بس است! یاد آور می شود الوارز
یکی از کارگران زن .در ماه یونی سال گذشته کل کارخانه بواسطه چندین ساعت اعتصاب به
تعطیلی کشیده شد. چرا کارگران با تظاهرات ونیزملاقات با وزیرکار نتیجه ای نگرفتند.
به همین خاطرکارگران کارخانه کرومبرگ با کارگران کارخانه های دیگربه مدت شانزده ساعت
دروازه پارک صنعتی پیلاربزرگترین پارک در آرژانتین را بلوکه
کردند و خواستهای خود را که عبارت از بازگشت بکار کارگران اخراجی، استخدام کارگران
موقت، افزایش دستمزد و حق تشکیل شورای کارخانه بود را مطرح کردند. کارفرما بر
اخراج پافشاری می کرد و مبارزه کارگران وارد فاز جدیدی شد و آن بلوکه کردن و اشغال
کارخانه به مدت ده روز بود. کارگران پنج بار توسط پلیس آرژانتین بشد ت مورد یورش
قرار گرفتند. پلیس تحت کنترل فردی است که به شد ت از طرف کلیسا حمایت می شود. سپس
اتحادیه کارگران را فراخواند که اقدامات اعتراضی راتمام کنند تا با کارفرما وارد
مذاکره شوند. مذاکره با کارفرما بی نتیجه ماند وآنگاه کارگران تصمیم گرفتند اتوبان
پان آمریکا ازمهمترین اتوبانها ی آرژانتین رابلوکه کنند. 2000 نفراز کارگران
کارخانه کرومبرگ به همراه 300 نفر از کارگران کارخانه بزرگی در شمال پایتخت و نیز
دانشجویان به عنوان همبستگی با کارگران به مدت چندین ساعت تردد ماشین ها را از کار
انداختند.
تاریخ سیاه نازی ها
نه به کارفرمای طرفدار نازی بر روی پلاکارد بزرگی
نوشته شده است که کارگران اخراجی دراعتراض حمل می کنند. بغل آرم کارخانه بنز و فولکس
واگن نیز آرم حزب نازی (اس اس) قرار دارد. محصولات این کارخانه ها توسط کرومبرگ
توزیع می شود. این کارخا نه ها زیر نظر فاشیست های هیتلری به استثمار 140 کارگر زندانی
در اردوگا ههای کاراجباری مشغول بوده اند. کرومبرگ و شوبرت تاریخ سیاهی از
استثماروبرده گی را برخود حمل می کند و این روی پلاکارد کارگران اعتراضی به چشم می
خورد. کنسرن دایملر که توسط کرومبرگ هدایت می شود درزمان دیکتاتوری نظامی آرژانتین
در ربودن نمایندهای کارگری و نابود کردن آن ها دست داشت. در افریقای جنوبی نیز
اعتراض در مقابل نقش کرومبرگ بالا است. در سال 2005 هفتصد کارگر عضواتحادیه
فلزکاران در برتیس بخاطر اعتصاب اخراج شدند. کارگران خواستار افزایش دستمزد و حذف
شرایط نژاپرستی شده بودند، چرا که از توالت ها فقط سفید پوستان حق استفاده را
داشته، کارفرما در مقابل چنین اعتراضی عکس العملی نشان نداد. در ژانویه امسال 200 کارگر کرومبرگ چهارراه خیابان های اصلی پایتخت
آرژانتین را اشغال کردند تا با طرح خواستها یشان توجه عموم را جلب کنند. ملاقات با
وزیر کار در سی ژانویه با خودش نتیجه ایی به بار نداشت. اتحادیه کارگران اکنون می
خواهد خود را برای ادامه اعتصاب ها آماده کند.
مقدمه و ترجمه : مینا اخگر، شروین رها
