در فراخوانی که از سوی اتحادیه هماهنگ کنندگان رانندگان سراسر ایران منتشر شد از رانندگان کامیون خواسته شد از اول مهر در اعتصاب سراسری شرکت کنند. افزایش حقوق بازنشستگی و سختی کار، کاهش قیمت لاستیک و لوازم یدکی، افزایش ۷۰ درصدی نرخ کرایه، کسر حق پرداختی بیمه رانندگان، حذف دلالان و واسطه‌ها از پایانه‌ها و باربری‌ها، و نظارت بر برخوردهای غلط و سلیقه‌ای مأموران راهنمایی و رانندگی و مجازات ماموران و افسران رشوه‌گیرازجمله خواست راننده گان اعتصابی است.
اعتصاب رانندگان کامیون از روز شنبه ۳۱ شهریورماه در ده ها شهر از جمله “زنجان، خمین، اصفهان، ورزنه، شهرکرد، ابهر، کرمانشاه، قزوین، داراب، شیراز، بندرعباس، نیشابور، ارومیه، تبریز، یزد، اردبیل، بندر امام خمینی، شهر بابک و اراک” شکل گرفت. این اعتصاب امروز وارد پنچمین روز خود شد و با وجود دستگیری ده ها نفر از رانندگان توسط نیروهای نظامی رژیم اسلامی همچنان ادامه دارد. اعتصاب کامیون داران در روزهای اخیر موجب شده تا جایگاه‌های سوخت در برخی از شهرها با مشکل کمبود بنزین مواجه شوند.
در شرایطی که بحران های اقتصادی و سیاسی و ارزی در ایران به منتهای اوج خود رسیده و میلیونها انسان کارگر و زحمتکش در مقلبل معاش روزمره مستاصل شده اند، تنها راه موجود برای مقابله با اینهمه فقر و فلاکت مبارزه ایی فراگیر در اشکال مختلف میباشد. اعتصاب یکی از اشکال مبارزه و اعتراض به صاحبان سرمایه و دولت سرمایه داری است، که از طریق آن استثمار شوندگان می توانند به مطالبات خود دست یابند.
در طی چهار دهه از موجودیت ننگین حکومت دیکتاتوری جمهوری اسلامی جامعه ایران همیشه با بحران روبرو بوده و کارگران و اقشار زحمتکش با استفاده از سلاح اعتصاب و اعتراض در تقابل با اینهمه ستم و نابرابری چه به صورت پراکنده و یا بشکل متشکل یک بخش صنعتی و صنفی به مبارزه بر خاسته اند.
در حالیکه در شرایط فعلی ایران با عدم ثبات اقتصادی و سیاسی روبرو است و جامعه در حال پاشیده شدن است، تنها راه رهایی و به عقب راندن رژیم لجام گسیخته اسلامی مبارزه و اعتراض گسترده در اشکال مختلف است، که کامیون داران در ایران به شکل اعتصاب بدرستی به آن پاسخ داده اند. شروع این اعتصاب می تواند زمینه ساز بهم پیوستگی دیگر بخشهای کارگری و تولیدی در ادامه این حرکت باشد. فراخوان اعتصاب کامیون داران نباید فقط به بخش کامیون داران خلاصه شود باید این حرکت و رویکرد بخشهای مختلف کارگری را هم مورد خطاب قرار دهد. امروز بیش از هر زمان دیگر جامعه ایران آبستن تغییر و تحول و آماده مبارزه است.
رشد اعتصابات کارگری کمک خواهد نمود از طرفی مسیر تحقق خواستها و مطالبات فوری جنبش کارگری را هموار سازد و از جانب دیگر به ایفای نقش طبقۀ کارگر در هدایت و رهبری اعتراضات توده های به جان آمده، یاری رساند. بدین معنی که تداوم مبارزه طبقۀ کارگر و به عقب راندن حاکمان سرمایه، فضایی را ایجاد خواهد نمود که با میدان آمدن توده های بجان آمده و دیگر جنبشهای اجتماعی، موقعیت یک مبارزه سراسری فراهم شود تا طبقۀ کارگر مضاف بر دستیابی به خواست های اقتصادی و بازپس گیری حقوق پایمال شده اش، مطالبات دیگر اقشار جامعه را طلب نماید.
کامیون رانان اعتصابی نیاز به حمایت سراسری دیگر بخش های کارگری دارند، آنها با فراخوان و نیاز به حمایت سراسری توده های کارگر و زحمتکش خواهند توانست این حرکت قویتر و فراگیرتر نمایند. هر اعتصاب و اعتراض و مبارزه خیابانی امروزه می تواند شروعی باشد در بستر یک حرکت جمعی وسیع و زمینه ساز متشکل شدن بر علیه حکومت اسلامی سرمایه در ایران.
آنچه که قیام و انقلاب ۱۳۵۷ در ایران با اعتصاب سراسری اغلب مراکز کارگری ایران، از گمرکات، آب و برق، بنادر و کارخانه های مختلف تبریز، تهران، قزوین، اراک، اصفهان، رشت و غیره به اثبات رساند و در آن خواست آزادی زندانیان سیاسی، لغو حکومت نظامی، و سرنگونی حکومت پهلوی جزء خواسته ها و مطالبات پایه ای کارگران بود تا اعتصاب کارگران شرکت نفت که با به میدان آمدن به عمر ننگین حکومت سرمایه سلطنتی پایان دادند. با حمایت از اعتصاب رانند گان کامیون آنها را تنها نگذاریم و برای دامن زدن به سراسری شدن این اعتصاب به صف آنها بپیوندیم.
زنده باد اتحاد طبقاتی کارگران
سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی
زنده باد حکومت کارگری
کانون کارگران سوسیالیست
