شعبه ۱۰٣ دادگاه عمومی بندر امام
خمینی ۴ نفر از
نماینده های کارگران پتروشیمی رازی را به شش ماه حبس و پنجاه ضربه شلاق محکوم کرد.
این اولین بار نیست که چنین حکمی از سوی مقامات قضائی رژیم سرمایه اسلامی بر علیه
کارگران معترض صادر میشود. سال هشتاد و شش، دو نفر از کارگران زن را در شهر سنندج
به خوردن ضربات تازیانه محکوم کردند که در ادامه با اعتراضات گسترده ای از طرف
خانواده های کارگری، اتحادیه و سازمانهای کارگری جهانی روبرو شد. اما صدور چنین
احکامی در شرایط حاضر از طرف دولت ضد کارگری روحانی برای زهر چشم گرفتن از کارگران
در رابطه با حرکتها،اعتراضات و اعتصابات کارگری است. با توجه به جو پلیسی شدید و
تهدید و ارعاب از طرف نیروهای سرکوبگر رژیم
اعتراضات کارگری هر روزه در بطن جامعه ایران جریان دارد. همین چند روز پیش
و بدنبال اخراج چهار کارگر معترض کارخانه پروفیل ساوه که برای دفاع از حقوق شان در
مقابل کارخانه حضور یافته بودند مامورین اطلاعاتی به دستور دادستانی در محل حاضر و
مانع ورود آنان به محل کارشان شدند.
در ادامه تحرک جاری صاحبان
سرمایه داخلی و خارجی در ایران و تمام سخنگویان رنگارنگ سیاسی آنها که هدفشان سرعت
بخشیدن به برنامه خصوصی سازیها و تحکیم موقعیت خود از لحاظ سیاسی و اقتصادی می
باشد، در این میان دولت روحانی به عنوان نماینده بورژوازی ایران با وقاحت مبلغ
برنامۀ اقتصادی نئولیبرالی ای است که قرار است با خصوصی کردن و افزایش بیکاری، با
لیبرالیزه کردن بازار کار، با کاهش قدرت خرید واقعی دستمزدها و افزایش بارآوری
کار، سرمایه داری ایران را در بازار جهانی قادر به رقابت با اقتصاد کشورهایی سازد
که ظرفیت تکنولوژیک بمراتب بالاتری دارند. این حرکت ضد کارگری با موج وسیعی از
اعتراضات کاری روبرو شده، که نمونه مشخص آن اعتصاب کارگران بافق می باشد. رژیم از
این حرکتها وحشت داشته و برای خنثی نمودن آن به هر توحش و بربریتی دست میزند، تا
اراده طبقاتی کارگران را درهم بشکند. صدور حکم شلاق و زندان برای 4 نفر از کارگران
پتروشیمی که با سرکوب سازمان
یافته و توحش عریان سرمایه داری اسلامی همراه است را
باید در این راستا دید.
حمله وحشیانه دولت روحانی به کارگران با این درجه از توحش
محکوم است، همانگونه که این حرکتها هیچگاه
بی جواب نمانده است، اینبار هم حمایت و افشاگری سراسری در داخل و خارج
ایران را می طلبد. جنبش کارگری ایران،
نهادها و تشکلهای بین المللی لازم است، با تمام توان در مقابل این وحشیگری
قرون وسطایی جمهوری اسلامی ایستاده و با فراخوان دادن به لغو این احکام ارتجاعی خواهان آزادی فوری و
بی قید و شرط فعالین کارگری زندانی هم
شوند.
زنده باد اتحاد و همبستگی طبقاتی
کارگران
مرگ بر حکومت سرمایه ایران
