در تاریخ ۶ آذر
ماه سال جاری، ۸۰۰ کارگر معدن
چادرملو
در اعتراض به دستمزدهای ناعادلانه و همچنین اخراج «بهرام حسنینژاد» دبیر انجمن صنفی کارگران شرکت پیمانکاری آسفالت طوس بیش از یک ساعت دست از کار کشیده
و تجمع کردند. شورای تامین اردکان در واکنش به این اعتراض در تاریخ ۱۱ آذر ماه تشکیل جلسه داد و با حضور نمایندگان کارگران و مدیران شرکت پیمانکاری آسفالت طوس، خواستههای کارگران را بررسی کرد.
مطالبات کارگران مبنی بر پیروی شرکت آسفالت طوس (پیمانکار معدن چادرملو) از طرح طبقه بندی مشاغل شرکت سنگ آهن چادرملو و دریافت پاداش تولید و محاسبه حق بیمهشان توسط شورای تامین اردکان پذیرفته شد؛ هر چند طرح طبقه بندی مشاغل در شرکت آسفالت طوس اجرا شد اما از پاداش تولید کارگران کاسته شد تا دستمزد آنان تغییری نیابد
همچنین در جلسه شورای تامین مقرر شده بود دبیر انجمن صنفی کارگران شرکت آسفالت طوس در تاریخ ۱۴ آذر ماه برای بررسی صدور حکم بازگشت به کارش با فرماندار اردکان ملاقات کند که با باز گشت به کار بهرام حسنی نژاد نماینده صنفی کارگران، مخالفت به عمل آمد. در پی این مخالفت در روزهای ۱۵، ۱۶ و ۱۷ آذر ماه، حدود ۲ هزار کارگر معدن چادرملو به اعتراضات وسیعی دست زدند. کارگران معترض معتقد بودند حکم اخراج آقای حسنینژاد بر خلاف ماده ۲۵ و ۲۷ قانون کار صادر شده است و ارتباطی با شورای تامین ندارد.
کارفرمایان و دست
دراندرکاران دولتی موقعیکه با اعتصاب و اعتراض کارگران روبرو شدند، شروع به متهم
نمودن کارگران نمودند که در تولید اخلال بوجود آورده و نظم و امنیت را برهم زده
اند، این اتهامات غیر واقعی را بهانه قرار داده و اقدام به دستگیری ۲۸ نفر از کارگران نمودند. سپس مهلتی را تا ساعت ۱۹ روز جمعه ۱۱ بهمن ماه برای پایان دادن به
اعتصاب تعیین کردند. کارگران اما، روز شنبه ۱۲ بهمن ماه نیز به
اعتصاب خود ادامه داده و اعلام کردند تا آزادی کلیه نمایندگان کارگران بازداشت شده
و دستیابی به خواست هایشان، به اعتصاب ادامه می دهند. .
کارگران معدن چادرملو در اسفندماه سال گذشته اقدام به ایجاد انجمن صنفی برای پیگیری حقوق معوقه خود نمودند. ضرورت تشکیل این تشکل انجمن صنفی وجد و شعفی در میان کارگران بوجود آورد. کارگران چادر ملو به این ضرورت رسیدند که داشتن یک تشکل کارگری که شامل نمایندگان منتخب کارگران باشد و از طریق آن بتوانند با برپایی مجامع عمومی در مورد خواسته ها و مطالباتشان تصیمم گیری نمایند و اعتراضات و اعتصابات خود را سازمان دهند و به پیش ببرند، از اهمیت ویژه ای برای آنها بر خوردار است .
کارگران معدن چادرملو در اسفندماه سال گذشته اقدام به ایجاد انجمن صنفی برای پیگیری حقوق معوقه خود نمودند. ضرورت تشکیل این تشکل انجمن صنفی وجد و شعفی در میان کارگران بوجود آورد. کارگران چادر ملو به این ضرورت رسیدند که داشتن یک تشکل کارگری که شامل نمایندگان منتخب کارگران باشد و از طریق آن بتوانند با برپایی مجامع عمومی در مورد خواسته ها و مطالباتشان تصیمم گیری نمایند و اعتراضات و اعتصابات خود را سازمان دهند و به پیش ببرند، از اهمیت ویژه ای برای آنها بر خوردار است .
.
دستاوردهای اعتصاب کارگران معدن چادر ملو که
با موفقیت پایان یافت، همراه با درسها و تجاربی است که برای جنبش کارگری بسیار
آموزنده می باشد.
اولین حرکت این اعتصاب این بود که:
داشتن تشکل و متشکل شدن از مهمترین ابزار مبارزه طبقاتی کارگران بر علیه نظام
سرمایه داری است. براین مبنا است، کارگران معدن چادر
ملو و بخشهای دیگری از طبقه کارگر ایران در طول مبارزه هر روزه اشان برعلیه
استثمار سرمایه به ضرورت متشکل شدن پی برده و بر آن پافشاری می نمایند. در شرایطی
که توده های کارگر و زحمتکش جامعه بحران زده ایران در پی تحریمهای شدید اقتصادی با
گرانی و تورم سرسام آوری روبرو هستند و
پیشبرد طرح خصوصی سازیهای دولت سفره خالی کارگران را مورد
آماج وحشیانه ترین حملات قرار داده
است، از جمله: بیکار سازیهای وسیع و استفاده از قراردادهای موقت و سفید امضاء در استخدام
کارگران با حداقل دستمزد، موقتی بودن کار و عدم امنیت شغلی، بکار گیری شرکتهای
پیمانکاری و غیره را تا کنون بهمراه داشته است. سر کار آمدن دولت روحانی و ایجاد
روابط دیپلماسی با امپریالیست آمریکا و اروپای متحد که سیاستهای سازشکارانه ای را بدنبال خواهد داشت،
راه را برای خصوصی سازها و استثمار بیشتر کارگران با دستمزدهای هر چه نازلتر در
ایران هموار خواهد ساخت. تا جائیکه پیدا است از برقراری این روابط دول اروپایی به
هیجان آمده و هر کدام می خواهد از دیگری سبقت گرفته و سریعتر در ایران سرمایه
گذاری نمایند. سفره پهن کردن برای صاحبان سرمایه های خارجی و سرعت بخشیدن به ادغام
سرمایه های ایران در بانک جهانی و صندوق بین المللی پول مصادف است با سیه روزی و
فقر و فلاکت بیشتر کارگرا ن و به انقیاد کشیدن آنها، بدون آنکه انتظار آن باشد حتی
درجه ای از تورم و گرانی کاهش یابد، بهمین دلیل مزدوران سرمایه با سرکوب شدید از
متشکل شدن کارگران ممانعت بوجود می آورند. کارگران چادر ملو با متشکل شدن در انجمن
صنفی توانستند با رأی جمعی کارگران این اعتصاب را تدارک ببینند و پیش ببرند.
اعتصاب بدین صورت شروع شد: ۴ روز اعتصاب قریب ۲۰۰۰ کارگر از ۱۵ الی ۱٨ آذرماه همراه
با تجمع، سخنرانی و راهپیمایی هرروزه ی کارگران در محوطه معدن مقامات دولتی را به این نتیجه
میرساند که خواستهای کارگران را بپذیرند. استاندار طی تماس با هیات مدیره انجمن از
آنها تقاضا میکند جهت مذاکره با مقامات استان به استانداری مراجعه کنند. در جلسه
روز بعد که با قول استاندار برای رسیدگی قانونی به خواستهای کارگران شروع شد،
مقامات سیاسی، امنیتی و اداری در یک طرف میز و نمایندگان کارگران که تا پیش از
تشکیل انجمن صنفی از طرف کارفرما و مقامات دولت به هیچ انگاشته میشدند، در طرف
دیگر میز قرار میگیرند. استاندار و معاونان او با پذیرش کلی خواستهای قانونی
کارگران قول میدهند موضوع را مورد رسیدگی و پیگرد قانونی قرار دهند. کارگران هم با
اعلام آنکه اولین ارجحیت خواست ما بازگشت به کار دبیر انجمن است را به کارفرما
اعلام نموده و به توافق جمعی میرسند
که اعتصاب خود را بمدت ۱۵ روز تا بررسی کامل، بطور موقت خاتمه
دهند.
دومین دستاورد
این حرکت عبارت بود از: اولین خواسته ی انجمن صنفی با توافق و خواسته کارگران لغو
قراردادهای کار سه ماهه و سفید امضاء بود. انجمن پس از تشکیل توانست این خواست
قانونی و بر حق کارگران را به کرسی نشاند و قراردادهای یک ساله را تنظیم و به
امضاء کارگران رساند. و بدنبال آن دیگر خواستههای کارگران بر مبنای شور و مشورت
کارگران و از طریق مجامع عمومی توسط انجمن صنفی مطرح و در اولویت قرار گرفت. برای
تمام خواستها و مطالبات کارگران همچون مشمول هر نوع مزایای مستمر در پرداخت حق
بیمه و محاسبه حقوق بازنشستگی، اجرای طرح طبقهبندی مشاغل در محل کار، از کار
افتادگی ناشی از سوانح کار و غیره با
پیگیریهای زیاد از مراجع قانونی
ذیربط همچون سازمان
تامین اجتماعی، اداره کار استان مبنی بر قانونی بودن خواست کارگران به عمل
آمد.
سومین دستاورد جواب دندان
شکن دبیر انجمن صنفی و رد رشوه پیشنهادی به ایشان بود.
غافل از آنکه دبیرانجمن
صنفی کارگران بجای فکرکردن به پیشنهاد آنها مستقیما موضوع را با هیات مدیره انجمن
و دیگر کارگران درمیان میگذارد و هیات مدیره نیز به کارگران اطلاع میدهد که
کارفرما بجای اینکه به خواستها و مطالبات کارگران پاسخگو باشد قصد خرید ما
را دارد.
افشاگری توطئه های بورژوازی که هدفش تفرقه افکندن در بین کارگران و نمایندگان
واقعی آنان بود، توی دهنی محکمی بود به مزدوران سرمایه، و بزرگترین دستاورد در
اتحاد و همبستگی طبقاتی بین کارگران چادرملو است. افشاء خبر پیشنهاد رشوه به دبیر
انجمن صنفی، کارگران را مصمم تر و امیدوارتر نمود که با اتکاء به تشکل و اعتماد به
نمایندگان منتخب خود خواستهای خود را به کرسی بنشانند، و با افشای ترفند های تفرق
افکنانه بورژوازی صفوف خود را در برابر
دشمن طبقاتی متشکل تر و متحد تر نمایند.
کارفرما و مزدوران جمهوری
اسلامی وقتی اهدافشان در تفرقه افکنی بین کارگران با شکست مواجه شد برای سومین بار
در اواخر آبان ماه دوباره دست به اخراج
نماینده کارگران زدند و برخلاف مواد ۲۵ و ۲۷ قانون کار،
بدون نظر خواهی از انجمن صنفی و به صلاحدید "مقامات امنیتی" حکم اخراج آقای
حسنی نژاد را صادر و از مراجعه ایشان به محل کار ممانعت بعمل آوردند. مقامات
امنیتی استان نیز از این حرکت ضد کارگری استقبال نموده و از اخراج نماینده کارگران
دفاع کردند. کارگران اما در دفاع از نماینده خود بر آمده و با قاطعیت هر چه
تمامتر در حضور نیروهای حراست با خود عهد بستند که تا بازگشت نماینده خود به
مبارزه ادامه دهند.
تردیدی نیست که
کارگران چادرملو که تولیدکننده ۵۱ درصد سنگ آهن کشور در بزرگترین معدن سنگ آهن خاورمیانهاند، تا همینجا هم صرف نظر از
نتیجه نهایی این نبرد توانستهاند با
تشکل و اتحاد خود
موفقیت بزرگی را کسب نمایند. تا کنون دستاوردهای قابل
توجهی در احقاق حقوق کارگران داشتهاند که شاید در ابتدای تشکیل انجمن صنفی کمتر
کسی از میان آنها باور داشت بتوانند در این مدت کوتاه به این خواستها دست یابند.
چهارمین دستاورد شرکت اکثریت خانواده های کارگران چادر ملو در
این حرکت و حمایت از کارگران زندانی و
انعکاس دادن خبرها در کل منطقه بود. این حرکت کارگری کل منطقه ی چادرملو، بافق، اردکان و
یزد را نیز به شور و وجد آورد. خانوادههای کارگران معدن چادرملو فعالانه از
خواستهای کارگران، و استقامت و پایداری نمایندگان کارگران حمایت و پشتیبانی
نمودند. به عنوان جزئی از کل طبقه کارگر همبستگی طبقاتی خود را به نمایش گذاشتند.
آنها مصرانه از انجمن صنفی دفاع نموده و پیگیرانه خواستند نمایندگان کارگران به سر
کار باز گردانده شوند. کارگران و خانواده هایشان با موفقیتی که از این حرکت کسب
نمودند، به این نتیجه رسیدند که احقاق حقوق و مطالبات خود را باید در نیروی طبقاتی
اشان جستجو نمایند نه از دولت روحانی که
حامی نظام سرمایه داری است و ادامه دهنده بیش از سه دهه خانه خرابی و فقر و فلاکت
کارگران است. این حرکت کارگران چادرملو بار دیگر ثابت نمود که دولت فرقی نمی کند چه نوعش و با چه شعاری به میدان
می آید، از هر جناحی باشند بورژوازی و منافعش را نمایندگی می کنند و در تقابل با
اعتراضات کارگران از یک حربه مشترک استفاده می کنند آنهم سرکوب است.
پنجمین دستاورد اعتصاب
اعتماد به نفسی بود که کارگران در روبرو شدن با کارفرما و صاحبان سرمایه بدست
آوردند.
کارگرانی که تا پیش از تشکیل انجمن صنفی در جلسه با نمایندگان کارفرما با ترس و
لرز حضور پیدا میکردند و با لکنت زبان سخن میگفتند، اکنون که انجمن صنفی را تشکیل
داده اند و به حقوق خود آگاه شده ا ند به
راحتی در
مقابل رئیس کارخانه که هیچ، بلکه در برابر استاندار و معاون او و مدیران کل اطلاعات و کار و نیروی انتظامی و
حراست و غیره ذالک با اعتماد به نفس و آرامش و بدون لُکنت زبان از حقوق خود دفاع
میکنند، به نیروی متحد خود ایمان
آورده اند که تنها با اتکاء به این نیرو است که می توانند به حقوق خود دست یابند.
اگر چه کارگران معدن چادر ملو به همه خواسته های خود دست نیافتند، اما این اعتصاب
دستاوردهای با ارزشی برای آنها بهمراه داشته، که تاثیرات آن را در تجمع خانواده
های آنها و اعلام همبستگیشان از کارگران دستگیر شده در جلو زندانها و پافشاری آنها در مقابل سرکوبگران جمهوری اسلامی
تا آزادی تمامی کارگران دربند را مشاهده نمودیم.
ششمین
دستاورد این اعتصاب همبستگی طبقاتی کارگران سندیکای شرکت واحد با کارگران
معدن چادرملو در این حرکت مهم بود. البته انتظار می رفت که در سطح وسیعتری از جنبش کارگری
این اتحاد و همبستگی انجام گیرد اما متاسفانه به این صورت پیش نرفت. این همبستگی
طبقاتی حائز اهمیت بسیاری برای طبقه کارگر است. اولاً یک نوع اتحاد و همبستگی
سراسری ما بین کارگران بوجود خواهد آورد و تا حدودی از پراکندگی آنها خواهد کاست.
دوماً کمک خواهد نمود کارگران به ضرورت متشکل شدن در سطح سراسری دست یابند و سبب
خواهد شد اعتماد به نفس و قدرت طبقاتی آنها در تقابل با دشمن طبقاتی بالا رود. و همچنین
با اتحاد و همبستگی صنایع مادر در سطح وسیع تر، و تدوام گسترش این نوع
اعتصابات بتوانند جمهوری اسلامی را ودار به عقب نشینی نموده و فضا را برای ایجاد
تشکلهای کارگری هموارتر نمایند.
شهرام یوسفی
بهمن ماه 1392