اطاعیه کانون کارگران سوسیالیست؛ برای هشت مارس روزجهانی زن
روز زن در شرایطی فرا میرسد که مبارزات زنان در طی یکسال گذشته بعد از خیزش دیماه نود و شش و حضورسیاسی جنبش کارگری در هفت تپه تجارب پرباری بدست آورده است . جنبش های اجتماعی در ایران از گفتمان اصلاح طلبی عبور کرده و گفتمان تغییر به نیروی مستقل و توده ای را درسر لوحه شعارها و مطالبات خود جایگزین کرده است. حضوروسیع زنان درمبارزات معلمان، دانشجویان و بازنشستگان و نیز کارگران، چشمگیر بوده و در صف مقدم آن ایستادند.
موقعیت اجتماعی زنان، می تواند هشت مارس امسال، روز جهانی زن را به تحقق یکی از حلقه های اصلی مبارزات یعنی اتحاد جنبش زنان با دیگر جنبش های اجتماعی تبدیل کند. مبارزات زنان در طی گذشت چهل سال از حاکمیت ارتجاع اسلامی سرمایه و فراز و نشیب های آن امروز از چنان پتانسیلی برخوردار است که با شکل دادن به تشکل مستقل زنان، می تواند اتحاد جنبش زنان با دیگر جنبش های اجتماعی در ایران را تسهیل کند.
چهل سال از حاکمیت ارتجاع اسلامی درایران گذشت. ضد انقلابی که نطفه آن در نشست گوادلوپ درمقابل جنبش انقلابی ۵۷ و سقوط رژیم دیکتاتوری سلطنتی، توسط سرمایه داری بسته شد تا بتواند نظام سرمایه داری در ایران را حفظ کند. جمهوری اسلامی تنها با حمایت کشورهای امپریالیستی و از طریق خمینی با بسیج ارتجاعی در جامعه وسازماندهی بسیج و کمیته و سپاه و بازسازی ارتش و نیز ایجاد قوانین قرون وسطایی توانست مقاومت یکی از بزرگترین و توده ای ترین جنبش های انقلابی در قرن بیست را درهم شکند.
زنان یعنی نصف جمعیت جامعه از همان فردای حاکمیت جمهوری اسلامی با قانون حجاب اجباری در معرض تهاجم واقع شدند وتظاهرات ۱۷ اسفند ۵۷ زنان در تهران با شعار “ما انقلاب نکردیم تا به عقب برگردیم” انعکاس طبیعی جمعیت میلیونی زنان ایران در آن زمان بود. حجاب اجباری و دیگر قوانین ارتجاع اسلامی در رابطه با زنان شرایطی را برای سرمایه داری در ایران فراهم کرد که از طریق جمهوری اسلامی دیگربخش های مختلف جنبش انقلابی منجمله جنبش کارگری، دانشجویی و جنبش رفع ستم ملی را قلع و قمع کند و دهها هزار نفر را زندانی، شکنجه، تیرباران، اعدام و ترورکند.
در کشورهای سرمایه داری با قوانین دموکراسی دستاورد جنبش زنان سالهاست از حق برخورداری از آزادی های فردی عبور کرده و امروز مبارزه برای رفع موانع دیگربر سر راه منجمله بر مزد برابر در ازای کار برابر متمرکز شده است. اما در ایران و کشورهای سرمایه داری با قوانین مذهبی و قرون وسطایی مبارزه زنان با لیست بلندی از کسب مطالبات اجتماعی روبرو است. طی چهل سال گذشته زیر سیطره قوانین مطلق ارتجاعی در ایران با این حال رژیم اسلامی نتوانسته است زنان را به برده گان جنسی خاموش تبدیل کند و زنان در عرصه های مختلف اجتماعی هر چند به بهایی گزاف توانسته اند حضور خود را آشکارا نشان دهند.
سالها برجنبش زنان همچون سایر جنبش هایم طالباتی در ایران گفتمان غالب سیاسی اصلاح طلبی بود که بخش های مختلف بورژوازی چه در داخل رژیم و چه در اپوزیسیون آن را نماینده گی میکردند منجمله می توان به فیمنیست اسلامی و جنبش یک میلیون امضا اشاره کرد. از خیزش دیماه و با تغییرفاز در گفتمان سیاسی جنبش های اجتماعی، جنبش زنان سریعاً عکس العمل نشان داد.
بعد از خیزش دیماه نود و شش، عکس العمل زنان ابتدا در “دختران خیابان انقلاب” با برداشتن روسری و نه به حجاب اجباری در مقابل قوانین ارتجاع اسلامی و سپس در تجمع فعالین جنبش زنان در روز هشت مارس در مقابل وزارت کار با طرح مطالبات اجتماعی و اقتصادی برای زنان تغییر فازعبور از گفتمان اصلاح طلبی را شاهد بودیم . ” دختران خیابان انقلاب” با وجود چالش قوانین اسلامی ارتجاعی و انعکاسی از مطالبه مدرن زنان در ایران و با وجود رسانه ای شدن آن، تا جایی که حتی لیبرالهای مدرن از آن به عنوان انقلاب زنانه در ایران یادکردند، نتوانست بعد اجتماعی پیدا کند، چرا که از حد همان مطالبه فراتر نرفت. این کیس ناقص اکنون توسط مسیح علی نژاد و در جهت تغییر سیاست در ایران بدون اتکا به جنبش های اجتماعی مستقل در دیدار با وزیر امور خارجه امریکا به دولت ترامپ فروخته شد.
حضور فعالین جنبش زنان در مقابل وزارت کار از مبارزه باحجاب اجباری فراتر رفت و به طرح مطالبات پایه ای در رفع تبعیض بر زنان در ابعاد اقتصادی و اجتماعی انجامید که در ادامه و تاکنون اعتبار خود را از طریق اتکا به جنبش های اجتماعی حفظ کرده است. جنبش های مستقل چند ماه گذشته تاکنون نه تنها انعکاس مطالبات پایه ای زنان را با خود حمل کرده است بلکه حضور بیشترین آحاد زنان درآنها را فراهم کرده است. سپیده قلیان یکی از آنان است که صدای جنبش اجتماعی مستقل هفت تپه بر علیه خصوصی سازی و قوانین فاجعه بارنئولیبرالی بر زندگی اکثریت جامعه را منعکس کرد و اکنون گروگان رژیم است و زیر شکنجه جلادان بالاترین ارگان رژیم یعنی شورای امنیت روزگار میگذراند.
فرا رسیدن روز جهانی زن اکنون در ایران دریچه ای دیگری را بر جنبش زنان گشوده است و وظایف ویژه ای را در مسیر فعالین جنبش زنان قرار داده است. جنبش های اجتماعی در چند ماه گذشته منجمله دراعتصابات معلمان و دانشجویان و بازنشستگان و نیز کارگران درخوزستان، بدون اغراق نشان دادند که نقش زنان در آنها برجسته بود و نشان داد که اتحاد و هماهنگی آنها خود مدیون هر چه بیشترِ فعالیت متشکل زنان خواهد بود.
هشت مارس امسال در ایران می تواند سر آغاز ایجاد تشکل مستقل زنان باشد که در اتحاد با جنبشهای اجتماعی در ایران و در جهت ایجاد شوراهای مردمی نقش حیاتی خواهد داشت. شوراهایی که رفع تمامی تبعیض ها منجمله تبعیض جنسیتی و برابری تمام آحاد جامعه در بهره بردن از امکانات اجتماعی را میسر کند.
زنده باد هشت مارس؛ روز جهانی زنان
