اعتراض به تخریب پارک گیزی در میدان تقسیم
استانبول جرقه جنبشی شد که سراسر ترکیه را فرا گرفت. میدان تقسیم مرکزگردهمایی های
سیاسی و منجمله برگزاری مراسم روز کارگر است، در همین مکان در سال 1977 خون تعدادی
از شرکت کننده گان در مراسم اول ماه مه بر زمین ریخت. اول ماه مه امسال با وجود
ممنوع کردن مراسم روز کارگر توسط دولت اردوغان، میدان تقسیم به مرکزتجمع و مقاومت شرکت کننده گان در مقابل مزدوران نظامی
تبدیل گردید. اعتراضات جاری در ترکیه به صورت جنبشی توده ای در آمده است که اقشار
و لایه های مختلف جامعه را در بر گرفته است و اتحادیه کارکنان و نیز کارگران ترکیه
را نیز به خود معطوف داشته است. اینک طبقه کارگر ترکیه که منعکس کننده خواست های اکثریت جامعه است جایگاهش
در این مبارزات نه تنها در ترکیه بلکه در منطقه حائز اهمیت خواهد بود.
دولت و حزب حاکم ترکیه "عدالت و توسعه " در سالهای اخیر نمونه ای موفق ازمجری سیاست های نئولیبرالی نزد بورژوازی جهانی بوده است. نمونه ای که توانسته است با تلفیقی از سیاست های لیبرالی و ایدئولوژی اسلامی سرمایه داری ترکیه را به راه توسعه و ادغام در سیاست های جهانی هدایت کند، نرخ رشد اقتصادی را بالا ببرد، در منطقه قدرتی قابل اتکاء و سنگری برای ناتو باشد و در تحولات منطقه مجری سرمایه جهانی باشد. با عروج جنبش توده ای در کشورهای عربی در چند سال اخیربورژوازی بر خود می بالید که برگ دولت اردوغان در ترکیه را در دست دارد و می تواند آن را روی میز سیاست گذاری در این کشورها رو کند. کار به جایی رسید که ترکیه در تحولات سیاسی سوریه به اول جبهه دولت های امپریالیستی امریکا و اروپا تبدیل شد و از این همه مباهات اردوغان و حزب حاکم به خود ببالد. در چنین شرایطی بورژوازی ترکیه برای تثبیت قدرت خویش در منطقه دررفع مسائل داخلی اقداماتی را به اجرا گذاشت که از جمله خنثی کردن فشاراز جانب پ ک ک با گرفتن رای اوجلان از زندان، اجرای سطحی از قوانین اسلامی در جامعه و فشار بر زنان و نیز فشار و ایجاد محدودیت بیشتر برای نهادهای سیاسی و کارگری بود .
یکه تازی بورژوازی ترکیه به سکانداری دولت
اردوغان و حزب عدالت و توسعه که به بهای استثمار و بهره کشی بیشتر از کارگران و
مزدبگیران، سرمایه گذاری و بهره کشی، خصوصی سازی و انباشت بدهی هایی که از گرده
جامعه گرفته شده است، با جنبش اعتراضی کنونی
جوابی گرفت که خود نتیجه سالها کشمکش و مبارزات اعتراضی و تعطیل
ناپذیراتحادیه ها و سندیکاهای کارگری با دولت حاکم بوده است. این جنبش حلقه ای از
جنبش های جاری کنونی است که جرقه اش هر طور زده شده باشد، در ادامه به چالش سیاست
های نئولیبرالیستی سرمایه داری می انجامد. سیاست هایی که در دنیای معاصر به فلاکت
و بربریت زندگی اکثریت جوامع انجامیده است. رویدادهای چند روز گذشته نشان داد که
ترکیه آبستن حوادثی است که درصورت گسترش
اعتصابات کارگری، دخالت موثرتر و سازماندهی اعتراضات کنونی توسط طبقه کارگر، بارقه
امید در قلب زحمتکشان و کارگران ، خصوصا درمنطقه و ایران نیز نقش خواهد بست .
زنده باد طبقه کارگر ترکیه
دولت و حزب حاکم ترکیه "عدالت و توسعه " در سالهای اخیر نمونه ای موفق ازمجری سیاست های نئولیبرالی نزد بورژوازی جهانی بوده است. نمونه ای که توانسته است با تلفیقی از سیاست های لیبرالی و ایدئولوژی اسلامی سرمایه داری ترکیه را به راه توسعه و ادغام در سیاست های جهانی هدایت کند، نرخ رشد اقتصادی را بالا ببرد، در منطقه قدرتی قابل اتکاء و سنگری برای ناتو باشد و در تحولات منطقه مجری سرمایه جهانی باشد. با عروج جنبش توده ای در کشورهای عربی در چند سال اخیربورژوازی بر خود می بالید که برگ دولت اردوغان در ترکیه را در دست دارد و می تواند آن را روی میز سیاست گذاری در این کشورها رو کند. کار به جایی رسید که ترکیه در تحولات سیاسی سوریه به اول جبهه دولت های امپریالیستی امریکا و اروپا تبدیل شد و از این همه مباهات اردوغان و حزب حاکم به خود ببالد. در چنین شرایطی بورژوازی ترکیه برای تثبیت قدرت خویش در منطقه دررفع مسائل داخلی اقداماتی را به اجرا گذاشت که از جمله خنثی کردن فشاراز جانب پ ک ک با گرفتن رای اوجلان از زندان، اجرای سطحی از قوانین اسلامی در جامعه و فشار بر زنان و نیز فشار و ایجاد محدودیت بیشتر برای نهادهای سیاسی و کارگری بود .
مستحکم باد همبستگی جهانی کارگران
کانون سوسیالیست های کارگری
7 ژوئن 2013
http://www.socialist-workers.org
kargar.socialist@gmail.com
Facebook: Kanone Socialisthaye Kargari